(1047) țîță (rom. ţâţă) сиса [imenica] țîță (mn. țîță) (i. ž.) — ① sisa, dojka ∎ ku așa țîță ar puća sî krĭaskă źemanarĭ — sa takvim sisama mogla bi da doji blizance ∎ îĭ mĭarźe lapćiļi đin țîță ka apa đin urśuor, đi aĭa ĭe kopilu marĭe șî kreskut — teče joj mleko iz dojki kao voda iz testije, zato je dete zdravo i napredno ② usnik na testiji ∎ đin urśuor apă bĭeĭ pi țîță — iz testije vodu piješ na usniku [Crn.] ∎ dă țîță — doji ∎ dă țîță la kopil — doji dete ∎ dă țîță la sapă — „doji motiku”: zabušava na poslu, ne kopa, već stoji grudima naslonjen na držalje motike ♦ (demin.) țîțîșuară (mn. țîțîșuare) [akc. țîțîșuară] ∎ țîțîșuare boldorĭaļe — jedre, nabrekle, oštre, istaknute sise [Por.]
|