(1052) țîńa (rom. ţinea) држати [glagol] țîńa (ĭuo țîn, ĭel țîńe) (gl.) — ① držati, pridržavati ∎ muĭarĭa a țînut frîu, da uomu ku umîru supus a țînut karu sî nu să rastuarńe — žena je držala uzde, a muž je podmetnutim ramenom pridržavao kola da se ne preture ② posedovati, imati ∎ Vuoĭna Duman țîńe muĭarĭe đin Vaļakuańa — Vojin Duman ima ženu iz Valakonja ③ zadržavati ∎ ma țînu la vuorbă pînă-n zavrńitu suariluĭ — zadržao me u razgovoru do zalaska sunca ③ pratiti, ići za nekim ∎ sî țînură kîńi đi mińe pîn nu trekuĭ konvĭeĭu — psi su me pratili dok ne pređoh krivinu ③ pamtiti ∎ tata-muoș a țînut minće mulće povĭeșć — moj pradeda je pamtio mnogo priča ⑥ držati nekome stranu, braniti ga ∎ muma mi-a țînut parće kînd a vrut tata sî ma bată — majka me branila kad je otac hteo da me bije ⑦ pratiti nekoga ili nešto pogledom ∎ țîńe uoki la ĭa pînă trăśe pi drum — prati je pogledom dok prolazila putem ⑧ čuvati ∎ țîńe dăćinļi aļi batrîńe — čuva stare običaje [Crn.] ⑨ biti u vanbračnoj ljubavnoj vezi ∎ aldrakuluĭ uom a fuost, s-a țînut ku mulće muĭerĭ — vragolast čovek je bio, imao je mnogo ljubavnica 10. (o vrednosti) smatrati, držati, ceniti ∎ lumĭa țîńe kî mulće ađeturĭ sa pĭerdut kă kređința a batrînă a slabit — ljudi smatraju da su se mnogi običaji izgubili jer je stara vera oslabila [Por.]
|