(1290) drînd1 (rom. strâns ?) напет [pridev] drînd1 (drîndă) (mn. drînḑ, drînđe) [akc. drînd] (prid.) — ① napet, čvrst, krut, naročito koji usled čvrstine ili napetosti stoji uspravno ∎ a ļegat sfuara întra duoĭ șćumpĭ, ș-atîta a strînso đi stă drînd, numa śe nu pokńiașće — vezao je konopac za dva stuba, i tako ga je čvrsto stegao da je sav napet, samo što ne pukne ∎ kopil mik, da kînd vĭađe fĭaće-n pĭaļa guală, iĭ sa faśe ćiku drînd — dete malo, ali kada vidi gole devojčice, piša mu se sva ukruti ② (fig.) nabusit, naduren ∎ śe ĭe ku kopilo-la đi stîă drînd în kuot? — šta je sa onim detetom, da sav nabusit stoji u ćošku? [Por.] ∎ bat drînd — mortus pijan; pijan ko letva (Krivelj) [Crn.] ∞ drîn!
|