(1294) drîmbońală (rom. drâmboneală ?) дромбуљање [imenica] drîmbońală (mn. drîmbońelurĭ) [akc. drîmbońală] (i. ž.) — ① (muz.) drombuljanje, sviranje na drombuljama ∎ đi vrunđiva s-auđe o drîmbońală — od nekuda se čuje neko drombuljanje ② (fig.) (pej.) nevezan i nerazgovetan govor, gunđanje; iskidan i nerazamuljiv govor propraćen grlenim tonovima ∎ n-o-nțaļeg ńimika, numa drîmbuańe dupa mińe — ništa je ne razumem, samo drombulja zamnom [Crn.] ♦ dij. var. zdrîmbońală ∎ astupî-će, drakuluĭ, odată, nu măĭ zdrîmbońa atîta, ći askultă drumașî, șî sa rîd đi ćińe — ućiti, dođavola, već jednom, nemoj da drombuljaš toliko, slušaju te prolaznici, i smeju ti se [Por.] ∞ drîmbońi
|