(1415) đal (rom. deal) брег [imenica] đal (mn. đalurĭ) (i. m.) — (geog.) I. (za reljef) breg, brdašce; brdo ∎ kît vĭeḑ ku uoki, numa đalurĭ, nuĭe luok poļažńik ńiśunđe — dokle pogled dopire, samo bregovi, ravnice nema nigde II. (u izr.) ① za kretanje a. za kretanje ka višim delovima terena ∎ în đal — na brdo, na gore, prema vrhu brda; uzbrdo ∎ ma duk în đal — idem na gore, idem ka brdu; idem na brdo ∎ mĭerg în đal — idem uzbrdo, penjem se na brdo ∎ sa suĭe-n đal — penje se na brdo; uspinje se ∎ mare đal — velika uzbrdica b. za kretanje uzvodno, s obzirom na to da se vodotoci slivaju sa viših delova terena ∎ la đal — uzvodno ② kao oznaka za stranu sveta, kada se glavni vodotoci u kraju poklapaju sa smerom istok-zapad ∎ kînd rîu în vaļa mare, în kare ĭe pus satu, mĭarźe đi la zovrńit kîtra rĭsarit, atunśa vorbiļi „la đal” ku „zovrńitu” sînt tot una — kada glavna reka u dolini u kojoj je selo, teče sa zapada na istok, onda reči „la đal” :„ka brdu” i „zovrnjit”: „zalazak; zapad” isto znače ♦ supr. vaļe ♦ up. krak, śuakă [Por.]
|