(1839) farbă (rom. farbă) фарба [imenica] farbă (mn. farbe, fărburĭ) [akc. farbă] (i. s.) — (color) ① farba, obojeni pigment ∎ đimult fărburļi a fakut muĭerļi đin buĭeḑ, d-akuma fiĭe śe farbă-ț trîabe, o gasîășć în dugaĭe — nekada su farbe pravile žene od biljaka, a sada koja god ti farba zatreba, nađeš je u prodavnici ∎ mĭ-a mînžît tumobilu ku farbă ńagră la vo doă-triĭ luokurĭ — namazali su mi kola crnom farbom na dva-tri mesta ② boja (šara) ∎ farbă albă, galbină, ruoșîĭe, bilovinkă — boja bela, žuta, crvena, ljubičasta ∎ farbă đeșkisă, farbă înkisă — svetla boja, tamna (zagasita) boja ∎ fărburļi pi pîătură, ś-a țasuto mama đimult, nu sa ogođesk prĭa bińe — boje na ponjavi, koju je davno izatkala baba, ne slažu se najbolje [Por.]
|