(1867) fund (rom. fund) дно [imenica] fund (mn. fundurĭ) (i. m.) — dno ① a. dno posude ∎ fundu uaļi — dno lonca ∎ s-a prins đi fund — o jelu: zagorelo jelo, uhvatilo se za dno posude b. poklopac, zaklopac ∎ puńe fundu pi kuafă, sî nu piśe luomurĭ în apă — poklopi kofu, da ne padne trunje u vodu ② lopar ∎ pîńa sa plumađiașće pi fund, șî ku ĭel sa bagă-n koptuorĭ — hleb se mesi na loparu, i njime se unosi u pećnicu ∎ vrîžîtuarĭa dă ku bobiļi pi fund — vračara baca zrna na loparu ③ tur na pantalonama ∎ s-a karat pi gĭață pi kur, ș-a rupt śuariśi la fund — klizao se na ledu na zadnjici, pa je pocepao pantalone na turu ④ (geog.) dno vodotoka; dubodolina ∎ fundu boruźi, ogașuluĭ, rîuluĭ — dno dubodoline, potoka, reke ⑤ (fig.) najniži društveni nivo ∎ a kaḑut la fund, ńima nu-l măĭ fuarmîĭe đi ńimika — pao je na dno, niko ga više ne ferma ni za šta ⑤ (rel.) najdublji deo pakla ∎ ku atîta pakaće, ńiś la fundu ĭaduluĭ n-o sî fiĭe luok đi ĭel — sa tolikim gresima, ni na dnu pakla neće biti mesta za njega [Por.]
|