(1966) brus (rom. brus) брус [imenica] brus (mn. bruș) [akc. brus] (i. m.) — ① brus, kamen za oštrenje sečiva ∎ brus đi kuasă — brus za kosu ∎ ku brusu sa askuće tuot śe are taiș — brusom se oštri sve što ima sečivo ♦ sin. kuće, glađe ② (vulg.) izmet, govno ∎ kare s-a fi kakat aiśa în mižluoku poćeśi, ș-a lasat bruso-la așa đi sî đa uomu în ĭel, dabugoda đi pomană sî-ĭ fiĭe — ko se posrao ovde nasred staze, i ostavio ovo govno tako da čovek ugazi u njega, daboga mu za podušje bilo ③ (psih.) durenje, nadurenost ∎ kopilașu s-a mîńiĭat șî stă brus lînga masă, nu vrĭa sî manînśe ku nuoĭ — dečko se naljutio i naduren stoji kraj sofre, neće da jede s nama ♦ / (skr.) < brusnat [Por.]
|