(2133) kļanță (rom. clanţă) запорањ [imenica] kļanță (mn. kļanțurĭ) [akc. kļanță] (i. ž.) — ① (tehn.) zaporanj, zaporak, zaponac, klin kojim se zatvaraju vrata; reza ∎ kļanța a fuost fakută đi ļiemn, da akuma măĭ mult sa faśe đi fĭer — zaporanj je nekada pravljen od drveta, a sada se pravi više od metala ∎ ku kļanța sa înkiđe vrakńița la gardu lu traușă — zaponcem se zatvaraju vratnice na dvorišnoj ogradi ② (fig.)(pej.) ženska usta; gubica ∎ uomu iĭ spuńe frumos să ļiaźe kļanța, ĭa tuot ăl latră, la urmă do kîpată una pista kļanță, șî taku điluok — čovek joj lepo kaže da zaveže gubicu, a ona ga i dalje olajava, na kraju dobi jednu preko gubice, i ućuta odmah ♦ var. kļeanță, kļianță ♦ up. vrakńiță, popik, gužbă [Por.]
|