(2246) fir (rom. fir) нит [imenica] fir (mn. firĭe) (i. s.) — ① nit, konac, vrpca ∎ fir đi ață — končana nit ∎ mĭarźe ka pi fir — ide kao pod konac ∎ s-a rupt firu — pokidao se konac ∎ fir supțîrĭe, gruos — konac tanak, debeo ∎ nu șćiĭe sî țîasă, numa-nvîrḑîașće fir-ļi — ne zna da tka, samo mrsi konce ② struk cveta ∎ fir đi busuĭuok — struk bosiljka ② dlaka ∎ nu-ĭ faļiașće fir đi pîăr đin kap — ne fali joj dlaka kose sa glave ③ generacija; potomstvo ∎ șî fir đi firu luĭ o să tragă pakaćiļi luĭ — i daleki potomci će nositi njegov greh ④ (geogr.) istaknuta i uska kosa, čijom ivicom vodi put ∎ pļekăm đin sat șî pi fir în sus, ńi duśem la Śuaka uokńi-n rudńik la lukru — pođemo iz sela i kosom na gore, idemo na Čoka okni u rudnik, na posao [Por.]
|