(2650) gînd (rom. gând) мисао [imenica] gînd (mn. gîndurĭ) [akc. gînd] (i. s.) — (psih.) ① misao ∎ ĭut ka gîndu — brz kao misao ∎ ăĭ vińe la uom gînd urît, șî faśe aĭa śe n-ar trăbui — dođe čoveku ružna misao, i čini ono što ne bi trebalo ② zamisao, ideja; namera; plan ∎ ĭ-a dat în gînd — setio se; dobio je ideju ∎ înga đi la ćińerĭață avut đi gînd sî fakă kasă, ama ńiśkînd n-a putut să aduńe bań đestuĭ — još od mladosti je imao nameru da napravi kuću, ali nikad nije mogao da sakupi dovoljno para ∎ are đi gînd sî sa însuare — ima nameru da se ženi ③ um; pamet ∎ nu puaće uomu să tuńe în gîndu lu muĭare — ne može čovek da uđe u ženski um ∎ nu ći purta dupa gîndu lu tuoĭa — ne povedi se za tuđom pameću ④ sećanje, pamćenje ∎ kînd îĭ dă-n gînd kum a trait la ćińerĭață, îĭ vińe sî sa plîngă — kad se seti kako je živeo u mladosti, dođe mu da plače ∎ batrîn, ama țîńe bińe-n gînd tuot ś-a-nvațat đi la parinț — mator, ali pamti dobro sve što je naučio od roditelja ⑤ zaboravaljanje ∎ ĭ-a luvat vuorba, ama ĭel n-a pĭerdut đin gînd ś-a vrut să spună — oduzeo mu je reč (prekinuo ga u govoru), ali on nije zaboravio šta je imao na umu da kaže ∎ ĭartă ma, tu mĭ-aĭ spus frumuos, ama m-am bulnavit, șî mĭ-a ĭeșît đin gînd — oprosti mi, ti si mi lepo rekao, ali ja sam se razboileo, pa sam zaboravio ♦ sin. minće [Por.]
|