(2728) gît (rom. gât) врат [imenica] gît (mn. gîturĭ) [akc. mn. gîturĭ] (i. s.) — ① (anat.) a. vrat ∎ tuata žuavina kare are kap, are șî gît — svaka životinja koja ima glavu, ima i vrat ∎ avut gît skurt șî gruos, ș-a vorbit ku un glas rogoșît — imao je kratak i debeo vrat, i govorio je promuklim glasom ∎ stîrku are gît lung — roda ima dugačak vrat b. guša ∎ sa luvară đi gît, șî sa batură pănă-pănă — uhvatiše se za gušu, i žestoko se potukoše c. grlo ∎ a mĭers ku gura kaskată, șî ĭ-a skapat vro guangă pi gît — išao otvorenih ustiju, i upala mu neka buba u grlo d. deo penisa iza glavića ∎ sa ḑîśe kî tuot śe are kap are șî gît, fînka pula are kap, are șî ĭa, saraka, gît, ama-ĭ stă strîmb — kaže se da sve što ima glavu ima i vrat, pošto kurac ima glavu, ima i on, siroma, vrat, ali mu stoji krivo ∎ gîtu puļi — kurčev vrat ② (med.) razne bolesti grla ∎ ăl strînźe-n gît, nu puaće să îngită — steže ga u grlu, ne može da guta ∎ vrodată, kînd la kopil s-a fi unflat în gît, s-a dus ku ĭel la vro babă sî-ĭ đa în gît — nekada, kada bi detetu natekli krajnici, odveli bi ga kod neke babe da mu ih prstima izgnječi ③ (tehn.) grlo, grlić, izduženi otvor na sudovima za tečnost ∎ gît au vasurļi: kila, kîrśagu șî baluonu — grlo imaju sudovi: flaša, krčag i balon [Por.]
|