(2781) kuamă (rom. coamă) грива [imenica] kuamă (mn. kuame) [akc. kuamă] (i. ž.) — ① (anat.) griva, kosa na konjskom vratu ∎ kalu sari sî ma labiđe, da ĭuo-l prinsăĭ đi kuamă, șî rîmasăĭ în șauă — konj poskoči da me zbaci, a ja ga uhvatih za grivu, i ostadoh u sedlu ② (geogr.) greben, hrbat, vrh; horizont ∎ ala a fuost pîržuol mare, a ĭeșît tumu la kuama Vizakuluĭ — to je bio veliki požar, izbio je čak na greben Vizaka ③ (tehn.) (zast.) sljeme kuće ∎ kînd sa gaćiașće kasa, pi kuama iĭ sa pun darurĭ — kada se kuća završi, na njeno sljeme kače se darovi ④ ostatak nepokošene trave ∎ a ramas o kuamă ńikosîtă întra kosîtuorĭ, ma duk s-o do kosîăsk — ostala je griva nepokošene trave između kosaca, idem da je pokosim ♦ var. koamă [Por.]
|