(2811) luază (rom. loază) глупост [imenica] luază (mn. luază) [akc. luază] (i. ž.) — ① glupost, nepromišljena reč, ili postupak ∎ vorbĭașče la luază — lupa gluposti ∎ luază đi gruază — grozne gluposti ∎ atîća luază sa puvestăsk đi ĭa pin sat, da ĭa nu dă doă parîaļe — tolike glupost se pričaju o njoj po selu, a ona ne da dve pare ♦ var. lozîĭe ② starudija, otpad ∎ podrumu s-a umplut đi luază, kînd îm vińe odată, pi tuaće ļi labîd în borugă — podrum je pun starudija, kad mi jednom dođe, sve ću ih baciti u potok ③ (tehn.) deo nekog sklopa, kome se ne zna ime ∎ muoșu Ļikă a fuost kovaś bun, dupa rat la luvat partizańi sî fakă la luază đi plug — čuča Ilija je bio dobar kovač, posle rata vlast ga je unajmila da pravi delove za plug ∎ nu s-a dus la muară, kî-ĭ s-a frînt vro luază la kar — nije otišao na vodenicu, jer mu se polomio neki deo na kolima ♦ up. lauză [Por.]
|