(2879) uokĭ (rom. ochi) око [imenica] uokĭ (mn. uoki) [akc. uokĭ] (i. m.) — ① (anat.) oko, organ čula vida ∎ mĭ-a tunat prașu în uokĭo-l stîng — upao mi je trun u levo oko ∎ am vaḑut ku uoki miĭ — video sam svojim očima ∎ fată ku uoki ńegri — crnooka devojka 2. vid, vidokrug ∎ ăl vaḑuĭ kalumĭa kum zbuară pi śer, ș-odată mi sa pĭerdu đin uokĭ, da śerĭu sańin, fara nuvirĭ — video sam ga dobro kako leti nebom, i odjednom mi se izgubi iz vida, a nebo vedro, bez oblačka ∎ batrîn, ama înga are uokĭ buń — star, ali još uvek ima dobar vid ③ (fig.) pažnja, budnost, opreznost ∎ će duś la ĭel, ama bagă sama, țîńe uoki đeșkiș, kă nu șćiĭ śe ć-așćată — ideš kod njega, ali pazi, drži oči otvorene, jer ne znaš šta te čeka [Por.]
|