(3109) fuĭuor (rom. fuior) повесмо [imenica] fuĭuor (mn. fuĭuară) [akc. fuĭuor] (i. s.) — ① povesmo konoplje ∎ fuĭuor ĭe aĭa śe sa kapîtă kînd sa traźe kîńipa pin drîgļiaće, șî ĭe sprimit đi tuors — povesmo je ono što se dobija kada se konoplja provuče kroz grebenm i spremno je za predenje ② nit, konac ∎ fuĭuor đi lînă — vuneni konac ③ mlaz; talas; niz; stroj; stub ∎ fumu mĭarźe fuĭuor pi kuoș — tanak stub dima izlazi kroz odžak ∎ la muĭare smolao mĭerg paduki fuĭuor pista frunće — smolavoj ženi vaške idu u stroju preko čela ∎ kînd zmău a zburat pista śierĭ, dupa ĭel s-a tras fuĭuor đi skinćiĭ — kada je zmaj leteo preko neba, iza njega se vukao mlaz iskrica ♦ (augm.) fuĭoruagă ④ (antr.) nadimak ∎ fuĭuor sa poļikrĭaḑă uomu kare ĭe nalt șî supțîrĭe — „fujor” se kao nadimak daje čoveku koji je visok i mršav ∎ đin poļikră fuĭuor, ĭasă prezimiļi rumĭńesk sîrbizat Fuĭorić or Fuĭuorović — od nadimka „fujor” (povesmo) nastaje posrbljeno vlaško prezime Fujorić ili Fujorović [Por.] ∞ kîńipă
|