(3199) mamă (rom. bunica) баба [imenica] mamă (mn. mame) [akc. mamă] (i. ž.) — baba ① (srod.) roditeljeva majka, baka ∎ nuoĭ ḑîśem mamă la muma lu muma șî la muma lu tata — mi kažemo baba majčinoj i očevoj majci ∎ baba ĭe tuata muĭarĭa kare are ńepuoț — baba je svaka žena koja ima unuke ∎ mama mĭa ĭe babă — moja baka je baba ∎ pi mamî-mĭa a kemato Stanka — moja baba se zvala Stanka [Por.] ∎ mamă ĭe muma mumi, ore muma lu tata — baba je majčina majka, ili očeva majka (Osnić) ∎ baba Nata ĭe mama lu Drăgomir šî mumă lu mumă-sa Kăla — baba Nata je Dragomirova baba i majka njegove majke Kele (Krivelj) [Crn.] ② (fam.) stara žena, starica ∎ „mamă” ḑîśe, în taĭnă, al ćinîr la tuata famĭaĭa batrînă — „baka” kaže, u razgovoru, mlađi svakoj starijoj ženi [Por.] sin. babă ∎ ∞ ńam
|