(3481) śerk (rom. cerc) обруч [imenica] śerk (mn. śerkurĭ) [akc. śerk] (i. s.) — ① (tehn.) obruč ∎ tuot śerku ĭe fakut totîrlat — svaki obruč je okruglog oblika ∎ un fĭeļ đi śerk ĭe șînă đi fĭer ku kare sa ļagă dauoźiļi la kadă — jedna vrsta obruča je metalna šina kojom se vezuju doge na kaci ∎ śerk avut șî ruata đi kar, l-a fakut kovaśi la fuaļe șî ĭ-a ḑîs șînă — obruč je imao i kolski točak, izrađivali su ga kovači na mehovima, i zvali ga šina ② (geom.) krug ∎ kînd trăbe sî să fakă fund, măĭ întîń skrižăĭ pi blană un śerk, pă pi urmă sa taĭe ku firizu — kad treba da se napravi lopar, najpre se na dasci nacrta krug, pa se onda izreže testerom [Por.]
|