(3508) muarće (rom. moarte) смрт [imenica] muarće (mn. muorț) [akc. muarće] (i. ž.) — smrt ∎ muarća ĭa uomu kînd iĭ ĭasă sufļitu — smrt uzima čoveka kad mu izađe duša ∎ muarće ușuară are uomu kare n-a fakut ńiś un pakaće, ș-a krĭeḑut în dumńeḑîu — laku smrt ima čovek koji nije počinio ni jedan greh, i verovao je u boga ∎ muarće grĭa are pîkatuosu — tešku smrt ima grešnik ∎ muarće fîră lumanarĭe ĭe mare pakat đi aĭ viĭ, kare nu l-a pazît pĭ-al muort, sî-ĭ aprindă lumanarĭa kînd a vaḑut kî-ĭ ĭasă sufļitu — smrt bez sveće je veliki greh za žive, jer nisu čuvali samrtnika, da mu upale sveću kad su videlu da mu duša izlazi ∎ muarće ku zuort — brza, naprasna smrt ∎ (u izr.) kobĭașće la muarće — priziva smrt [Por.]
|