(4060) mînka (rom. mânca) јести [glagol] mînka (ĭuo manînk, ĭel manînkă) [akc. mînka] (gl. p. ref.) — ① (nutr.) jesti, uzimati hranu ∎ ăl mînă gazda ka pi lup, da śe va mînka, nu șćiĭe — tera ga gazda k’o kurjaka, a šta će jesti, ne zna ② (tehn.) ojesti se, otanjiti usled trenja ∎ s-a mînkat uosiĭa la kar, s-a supțîĭat șî s-a frînt în mižluoku drumuluĭ — ojela se osovina na kolima, otanjila se i slomila na sred puta ③ (med.) svrbeti ∎ ăl manînkă pĭaļa, sa skarpină, saraku, ka kînd are rîńe — svrbi ga koža, češe se, siroma, kao da ima šugu ④ (psih.) nasekirati, zabrinuti ∎ sa vaĭtă kă barbatî-su ku bețîĭa luĭ o sî-ĭ manînśe sufļitu — žali se da će joj muž sa svojim pijanstvom pojesti dušu [Por.]
|