(4689) skulă (rom. sculă) старудија [imenica] skulă (mn. skuļe) [akc. skulă] (i. ž.) — (tehn.) ① starudija, stara upotrebljavana, polovna stvar ∎ skulă ĭe vrun alat or vrun vas kare ĭe batrîn, ma nu-l lapiḑ numa-l puń sus kă-ț va măĭ fi dă trĭabă — stara stvar je neki alat ili sud koji je star, ali ga ne bacaš već ga sklanjaš na stranu, jer ti može zatrebati ∎ ma duk să goļesk podrumu dă skuļe, kă nu ma-ĭiastă luok guol dă ĭiaļe — idem da ispraznim podrum od starih stvari, jer više nema slobodnog mesta od njih [Mor.] ♦ dij. sin. budonuasă, bodonoasă [Por.] ② alatka ∎ sakurĭa ĭe skulă dă lukrat la ļemn — sekira je alatka za obradu drveta ∎ ferarĭu arĭe skuļiļi luĭ adînsă dă lukrat la fĭer — kovač ima svoje posebne alatke za obradu metala (Ranovac) [Mlava]
|