(540) burik (rom. buric) пупак [imenica] burik (mn. burikurĭ) [akc. burik] (i. s.) — ① (anat.) pupak, deo stomaka; pupčana vrpca ∎ kopilu kînd să fače i-să taĭe buriku, și să ļagă — kad se dete rodi, pupak mu se odseče, i uveže ∎ la noĭ buriku să păstrează, așa ĭe običaĭu — kod nas se pupčana vrpca čuva, takav je običaj [Kmp.] ∎ đemult, aĭ batrîń în Porĭeśa, a taĭat buriku pi rastău — nekada, stari Porečai su sekli pupak na palici jarma [Por.] ② (anat.) vrh čovekovog prsta, jagodica ∎ buriku ďeșťuluĭ — jagodica prsta [Kmp.] ∎ atîta źier a fuist, đi mi s-a îngĭețat buriku źeĭśtuluĭ — toliki mraz je bio da su mi se zaledila jagodica prsta [Por.] ③ (pedološki) kvalitetna zemlja ∎ akolo ĭe buriku pomîntuluĭ — tamo je najplodnija zemlja [Kmp.]
|