(664) beļi (rom. beli) белити [glagol] beļi (ĭuo beļiesk, ĭel beļiașće) [akc. beļi] (gl. p.) — ① beliti, činiti belim; bojiti u belo ∎ ĭa ĭe la rîu đi đesńață, beļiașće pînḑa — ona je na reci od jutros, beli platno ② guliti, drati, skidati koru ili kožu; čistiti od kore ∎ beļiașće bîtu đi alun, să-l đa đi pomană la-l muort — guli leskov štap (čisti ga od kore), da bi ga na daći nemenio pokojniku ∎ beļiașće ćiĭu, să fakă buśin — guli lipu da napravi rikalo ③ označavati, obeležavati ∎ beļiașće ļiamńiļi-n padure, însamnă otaru — obeljuje stabla u šumi, označava među ④ (fig.) stradati, doživljavati neprijatnost, nadrljati; ∎ beļiașće pula — „guli” kurac ⑤ (fig.) buljiti, napadno gledati ∎ đi źaba atîta beļieșć uoki-n muĭarĭa-ĭa, nuĭe ĭa đi ćińe — džaba buljiš u tu ženu, nije ona za tebe ⑤ (fig.) slepiti, gubiti vid ∎ numa beļieșć uoki ku atîta śećit la viđiarĭe slabă — samo slabiš vid sa tolikim čitanjem uz slabo svetlo [Por.]
|