(720) brăśinar (rom. brăcinar) учкур [imenica] brăśinar (mn. brăśinarĭ) [akc. brăśinar] (i. m.) — ① učkur, uzica, svitnjak, gaćnik, pojas ∎ brăśinarĭu ĭe un ițuoń ku kare s-a ļegat śuariśi — „bračinar” je kanap kojim su se vezivale pantalone ♦ sin. înśingatuare [Por.] ② ♦ dij. var. braśinarĭ (mn. brăśinarĭe) — a. prečaga, prečka ∎ ușă ku triĭ braśinarĭe — vrata sa tri prečke ∎ blană đi masă fakută ĭe ku braśinarĭe — daska sofre spojena je prečagama b. spojnica ∎ braśinarĭ la kuarńiļi pluguluĭ ĭe laćiță, ore verźauă, karĭe ļi-nțîpeńașće șî ļi țîńe la masură — spojnica na drvenim ručicama pluga je poprečna daščica, ili šipka, koja vezuje i učvršćuje ručice [Crn.] ∞ braśiră
|