(749) plug (rom. plug) плуг [imenica] plug (mn. plugurĭ) (i. m.) — plug, oruđe za oranje zemlje ∎ plug đi fĭer — gvozdeni plug ∎ plug ku grinđeĭ đi ļiemn — plug sa drvenim gredeljem ∎ plug ku ruoț — plug sa točkovima ∎ plug đi arat pi o parće — plug sa jednim raonikom ∎ plug ku duauă pîărț, plug obrăț — plug sa dva raonika, plug obrtač ∎ plug obrăț avut numa găzdoćińi — plug obrtač imali su samo bogataši ∎ plug đi prașît — plug za preoravanje zemlje između redova posejanih biljaka; plug prašač ∎ kînd daĭ la kukuruḑ ku plugu đi prașît, nu să sapă pintra rîndurĭ — kad koristiš plug prašač, ne treba da se kopa između redova ∎ đi fakut mușuruoń la kukuruḑ, la plugu đi prașît sî pun kormańe — za ogrtanje kukuruza, na plugu prašaču postavljaju se metalna krilca ∎ plug đi zapadă — plug sa raonikom za čišćenje snega na putevima ∎ saćańi a rîńit drumu ku plugu đi zapadă — meštani su očistili put plugom za sneg [Crn.] ∎ atîta am fuost đi saraś, đi ńiś plug n-am avut, l-am luvat înprumut đi la veśiń — toliko smo bili siromašni da ni plug nismo imali, zajmili smo ga od suseda [Por.]
|