(891) bunataće (rom. bunătate) добро [imenica] bunataće (mn. bunatățurĭ) [akc. bunataće] (i. ž.) — I. ① dobro, dobrota, dobrodušnost ∎ bunataće đi uom — dobričina ② imovina ∎ a vrut să-ĭ vind ĭuo bunataća a mĭa pi duauă parîaļe — hteo je da mu prodam moju imovinu za dve pare II. var. bunu ∎ Nu întuork bunu la stuaka mĭa — Ne vraćam (=odbacujem) dobro moje stoke (iz bajalice) ♦ (demin.) buńeț ∎ uom buńeț — dobrica ♦ (mn. buńețurĭ) ∎ Nu întuork buńețurļi la kasa mĭa — Ne vraćam (=odbacujem) dobra moje kuće (iz iste bajalice) III. (rel.) dobročinstvo, dobro delo ∎ a trait ka sfîntu, a kreḑut în dumńeḑîu, șă traĭu luĭ a fuost pļin đi bunatățurĭ — živeo je kao svetac, verovao je u boga, i njegov je život bio pun dobročinstava [Por.] ∞ bun
|