(903) boboćală (rom. umflatură ?) набрекнутост [imenica] boboćală (mn. boboćaļe) [akc. boboćală] (i. ž.) — (vet.) ① nabreknutost polnog organa krmače, kao znak potrebe za parenjem ∎ ma duk ku puarka la vĭer, kî s-a pus boboćala pi ĭa, iĭ s-a înflat pļuodu — teram krmaču kod vepra, jer je nabrekla, natekla joj je vagina (Rudna Glava) ∎ kînd iĭ đi verît, nuoĭ ḑîśem kî la skruafă sa înflă trupu — kada svinja traži vepra, mi kažemo da joj je nabrekao „trup” (Crnajka) ② nadutost, naduvanost ovce usled vrućine ∎ mînă uoĭļi la umbră, kî sa puńe boboćală pi ĭaļe đi zapușala-sta — teraj ovce u hlad, jer će ih spopasti nadutost od ove vrućine ♦ up. buob, bobuok, bubmurĭață [Por.] ∞ boboći
|