(923) buzdugan (rom. buzdugan) буздован [imenica] buzdugan (mn. buzdugańe) [akc. buzdugan] (i. s.) — buzdovan ① srednjevekovno oružje, gvozdena kugla sa drškom ∎ șî traźe Miluș buzduganu, șî ăĭ sparźe kapu la turk — i potegne Miloš buzdovan, i razbije Turčinu glavu (iz nar. prip.) ② (zast.) močuga, drveni predmet sa drškom i čvornovatim zadebljanjem na vrhu ∎ ma rugaĭ đi ĭel s-îm fakă un maĭ, să bat la parĭ în gard, da ĭel mĭ-a fakut un buzdugan, ma duk să dau pi kap ku ĭel — molio sam ga da mi napravi malj, da nabijem kočeve u ogradi, a on mi je napravio neki buzdovan; idem da ga njime mlatnem po glavi ③ (fig.) tup i glup čovek ∎ veśińi aĭ miĭ sînt ńișći buzdugań, nu măĭ puoț ć-a tăĭnuĭa ku iĭ — moje komšije su neki buzdovani, ne može (š) (se) razgovarati sa njima ③ (fig.) muški polni organ (u nadgovaranju sa ženama) ∎ fuź, soro, înkolo, kă mi sa skuală pîrdańiku đi buzdugan, șî o sî fiĭe beļauă! — beži tamo, sele, jer će mi se dići prokleti buzdovan, pa će biti belaja! ♦ sin. maśukă, buată [Por.]
|