(999) vuorbă (rom. vorbă) реч [imenica] vuorbă (mn. vuorbĭе) [akc. vuorbă] (i. ž.) — ① reč, govor, razgovor ∎ vuorba nuastră — naša reč ∎ uom đi vuorbă — čovek od reči ∎ lasă vuorba — ostavlja poruku, poručuje ∎ trîmĭaće vuorbă — šalje poruku, poručuje ∎ ăl țîńe đi vuorbă — drži ga za /datu/ reč ∎ vuorbă ușuară — /o/laka reč, laž ∎ vuorbĭe mulće — brbljarije, koještarije, tračevi; uvrede; klevete ∎ altă vuorbă — druga priča ∎ vuorbă grĭa — teška reč, uvreda ② sporazum, dogovor ∎ tăĭnuĭ ku ĭel đi lukru, ș-a ramas vuorbă sî ńi măĭ gasîm odată la mińe — pričao sam s njim o poslu, i ostao je dogovor da se nađemo još jednom kod mene ♦ sin. taĭnă ③ jezik, narečje ∎ altă vuorbă ĭe la mńamț, altfĭeļ vorbĭesk, nu-ĭ înțaļeź fara învațat — drugi je jezik kod Nemaca, drugačije govore, ne možeš da ih razumeš bez učenja [Por.] ♦ dij. var. vorbă [Kmp.] ∞ vorbi
|