(4900) supus (rom. supus) подметнут [pridev] supus (supusă) (mn. supuș, supusă) [akc. supus] (prid.) — ① (o položaju u prostoru) podmetnut, stavljen ispod ∎ a supus ńișći podvaļe supt kada ku varḑă, ș-a rîđikato kîta đi la pomînt, să nu putraḑaskă — stavio je podvale pod kacu s kupusom, i odigo je malo od zemlje, da ne istrune ② (o položaju u društvu) potčinjen, porobljen ∎ kînd Sîrbiĭa a fuost supusă la bugarĭ, mulț n-a putut să-ĭ sufere, ș-a fuźit în duos — kad je Srbija bila porobljena od Bugara, mnogi nisu mogli da ih trpe, pa su se odmetnuli u šumu [Por.]
|