    
 |
|
(156) arńik (rom. harnic)  vredan [pridev]arńik (arńikă) (mn. arńiś, arńiśе) [akc. arńik] (prid.) — vredan, hitar ∎ uom arńik, are spuorĭ la lukru — vredan čovek, ima napredak u poslu ♦ sin. sîrńik [Por.] (stih) Arńikă ńevasta-mĭa, Nu m-a ĭastă-n sat ka ĭa! Đimińața kînd s-a skuală, Păn-la prînḑ abĭa s-a spală. Baš je vredna moja žena, U selu joj ravne nema. Ujutru kad se probudi, Do podne se ne umiva! (Stihovi iz pesme o lenjoj ženi. Rudna Glava. Zapis: Durlić, čuo u detinjstvu.) Etimologija: slov. *harĩnŭ Grupa reči: Osećanje, mišljenje, narav, osobine i fiziologija čoveka [=474 pojma] Reč zapisao: Durlić Mesto: Rudna Glava Opština: Majdanpek Područje: 05 Munćani (Porečani) IZ RUMUNSKIH REČNIKA: www.dexonline.ro I DRUGE NAUČNE LITERATURE HÁRNIC, -Ă, harnici, -ce, adj. Care muncește mult și cu râvnă, care lucrează iute și cu spor; vrednic, muncitor, activ, sârguincios, sârguitor. ♦ (Pop.) Capabil, destoinic. – Din sl. *harĩnŭ. Link : harnic |
Dopunska pretraga
|
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
 |
 |
|||
|
|
||||
 |
||||