    
 |
|
(1911) alkauă (rom. halcaua)  alka [imenica]alkauă (mn. alkăurĭ) [akc. alkauă] (i. ž.) — alka, beočug, karika ∎ ku alkaua đi ļiemn a ļegat la pĭept kîpatîńiļi lu sfuară, kînd în șîaļe s-a dus sarśină mare đi fîn, đi paĭe, đi frunḑă or đi vrĭež — drvenom alkom se na grudima uvezivali krajevi konopca, kada se na leđima nosio veliki naramak sena, slame, lisnika ili vreže ♦ var. skr. alkă [Por.] ∞ alkă Grupa reči: Kuća, pokućstvo, okućnica, imovina [=209 pojmova] Reč zapisao: Durlić Mesto: Rudna Glava Opština: Majdanpek Područje: 05 Munćani (Porečani) IZ RUMUNSKIH REČNIKA: www.dexonline.ro I DRUGE NAUČNE LITERATURE halcá s.f., art. halcáua, g.-d. art. halcálei; pl. halcále Sursa: Ortografic (2002) Link : halcaua | |
 Klikni na sliku za povećanje! Click to image for big foto! | Alkauă đi ļiemn — alka od prirodno spojene grane drveta. Napravio Rade Balaban sredinom XX veka. Muzej u Majdanpeku, etnografska zbirka, inv. br. E/200, zaselak Šopot, selo Rudna Glava, Gornji Poreč. Foto: M. Balabanović. |
Dopunska pretraga
|
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
 |
 |
|||
|
|
||||
 |
||||