|
|
(511) barbat (rom. bărbat) muž [imenica] barbat (mn. barbaț) [akc. barbat] (i. m.) — muž, suprug ∎ ĭuo-s barbatu ĭeĭ — ja sam njen muž ∎ am avut duoĭ barbaț — imala sam dva muža [Crn.] ∎ fi kuminće, kă vińe barbatî-mĭu, șî će frînźe — budi pristojan, jer će mi doći muž, pa će te polomiti ♦ sin. uom [Por.] ♦ dij. var. bărbat [Kmp.] ∞ barbă (stih) Da ț-am spus, ț-am spus barbat, Sî măĭ puń o blană-n pat, Sî măĭ înkĭape un sarak. Kă kare patu îș larźiașće, Șî pomana îș lunźașće! — Rekla sam ti, rekla, mužu, Da krevetu dasku dodaš, Da siroče jedno stane, Jer ko krevet proširuje, Sebi daću produžuje. (Kazivač: Gergina Durlić, r. 1924, zapis: Durlić, Rudna Glava 10. III 1983) [Por.] Etimologija: lat. barbatus Grupa reči: Brak, porodica, srodstvo [=6 pojmova] Reč zapisao: F. Paunjelović Mesto: Osnić Opština: Boljevac Područje: 06 Munćani (Crnorečani) IZ RUMUNSKIH REČNIKA: www.dexonline.ro I DRUGE NAUČNE LITERATURE BĂRBÁT, -Ă, bărbați, -te, s. m., adj. I. S. m. 1. Persoană adultă de sex masculin. ♦ Om în toată firea. 2. Soț. II. Adj. (Rar) Curajos; voinic; harnic, activ. – Lat. barbatus. Sursa: DEX98 Link : bărbat |
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
|
||||