|
|
(1146) ćokńit (rom. ciocnit) učukan [pridev] ćokńit (ćokńită) (mn. ćokńiț, ćokńiće) [akc. ćokńit] (prid.) — ① učukan, čuknut, udaren, oštećen; ulubljen ∎ n-am vasurĭ buńe, tuaće uaļiļi mi sînt ćokńiće — nemam dobre sudove, svi lonci su mi čuknuti ② (fig.) ćaknut, koji nije baš pri sebi ∎ nu măĭ vorbĭașće kum trîabe, parke ĭe ćoknit — ne govori više razumno, kao da je ćaknut ♦ sin. lovit, pļesńit [Por.] ♦ dij. var. śokńit [Crn.] ∞ ćokńi Grupa reči: negrupisano [=691 pojam] Reč zapisao: Durlić Mesto: Rudna Glava Opština: Majdanpek Područje: 05 Munćani (Porečani) IZ RUMUNSKIH REČNIKA: www.dexonline.ro I DRUGE NAUČNE LITERATURE CIOCNÍT ~tă (~ți, ~te) 1) v. A CIOCNI și A SE CIOCNI. 2) fig. iron. Care nu este în toate mințile; țicnit. A fi cam ~. /v. a (se)ciocni Sursa: NODEX (2002) CIOCNÍT1 s. n. Faptul de a (se) ciocni. – V. ciocni. Sursa: DEX98 (1998) CIOCNÍT2, -Ă, ciocniți, -te, adj. 1. Crăpat, plesnit. 2. Fig. (Ir.) Țicnit. – V. ciocni. Sursa: DEX98 (1998) Link : ciocnit |
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
|
||||