|
|
(1927) blagu (rom. blagă) blago blagu [akc. blagu] (uzv.) — blago (meni, tebi, njemu), uzvik za izražavanje zadovoljstva, radosti, sreće ∎ blagu đi ćińe, ku atîța kopiĭ — blago tebi, sa toliko dece [Por.] (izr.) Blagu șî feriku đi (mińe, ćińe, nuoĭ ...). — Blago i sreća (meni, tebi, nama ...) (Zapis. Durlić, Rudna Glava) [Por.] Grupa reči: negrupisano [=691 pojam] Reč zapisao: Durlić Mesto: Rudna Glava Opština: Majdanpek Područje: 05 Munćani (Porečani) IZ RUMUNSKIH REČNIKA: www.dexonline.ro I DRUGE NAUČNE LITERATURE blágă f. fără pl. (vsl. blago, bunătate). Fam. Bunătate, blîndeță, milă: blaga luĭ Dumnezeŭ. Ban. Olt. (după sîrb) Bogăție. Sursa: Scriban (1939) Link : blagă |
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
|
||||