   
 |
|
(2285) fină (rom. fină)  kumica [imenica]fină (mn. fińe) [akc. fină] (i. ž.) — kumica ∎ fina ĭe famĭaĭe kare a bućeḑato nașu, or muĭarĭa lu finu, or ĭe ńam apruape alu finu mĭeu — kumica je žena koju je krstio kum, ili je kumčetova žena, ili je blizak kumčetov rod ∎ sa ḑîśe fină șî la ńamu apruape lu nașu mumi, or alu tata — sa kumicom se oslovljava i blizak rod majčinog ili očevog kuma ∎ fină ĭe una, da nașîța alta, ama ĭaļe sînt insă ļegaće ku bućeḑatu — kumica je jedno, a kuma drugo, ali su one osobe povezane krštenjem ♦ supr. nașă [Por.] ∞ fin (izr.) Nașu odată vĭađe pizda fińi. (Kînd ka pi fată mikă o rađikă la boćeḑ, đisupra đi kapu luĭ). — Kum jednom vidi kumičinu pizdu. (Kad je kao malu devojčicu podiže na krštenju, sebi iznad glave). (Kaz. Nikola Nikolić, zapis: Durlić, Rudna Glava, 1987) [Por.] Grupa reči: Brak, porodica, srodstvo [=19 pojmova] Reč zapisao: Durlić Mesto: Rudna Glava Opština: Majdanpek Područje: 05 Munćani (Porečani) |
Dopunska pretraga
|
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
 |
 |
|||
|
|
||||
 |
||||