|
|
(2364) obļiagă (rom. obleagă) obložina [imenica] obļiagă (mn. obļieź) [akc. obļiagă] (i. ž.) — ① obložina*, obradivo zemljište ostavljeno da leži, da odmara ∎ obļiagă ĭe pomînt, lasat un ań ńimuśit — obložina je zemljište, ostavljeno godinu dana neobrađeno ∎ luoku sa faśe obļiagă kînd uomu nu puaće să-l are, kî n-a fuost vrĭamĭa bună (a ploĭat una-ntruuna), or n-ažuns, or a murit śińiva đin kasă pă n-avut ku kare — njiva se pretvara u obložinu kada čovek ne može da je obradi, zato što nije bilo dobro vreme (neprekidno je padala kiša), ili nije stigao, ili mu je neko umro iz kuće pa nije ima s kim ∎ ano-la kînd nu sa muśiașće, obļiaga ĭe pașuńe; dakă sa lasă măĭ mulț ań, ĭa sa înļiveḑîașće; la urmă, porńiesk spińi, vin pănă la pragu kășî — one godine kada se ne obrađuje, obložina je pašnjak; ako se ostavi više godine, ona postane livada; na kraju, nikne trnjak, koji dođu do kućnog praga ② čest toponim, zvano mesto ∎ mulće luokurĭ la rumîń sa kĭamă obļiagă, măĭ đies: Obļaga Mikă, Obļaga Mare — mnoga mesta se kod Vlaha zovu Obložina, najčešće: Mala Obložina, Velika Obložina [Por.] * prevod prema: Јакша Динић, Тимички дијалекатски речник, Београд 2008. kod reči: обложина. Etimologija: slov. oblegati Grupa reči: Zemljoradnja i vinogradarstvo [=74 pojma] Reč zapisao: Durlić Mesto: Tanda Opština: Bor Područje: 05 Munćani (Porečani) IZ RUMUNSKIH REČNIKA: www.dexonline.ro I DRUGE NAUČNE LITERATURE OBLEAGĂ s. f. 1. (Ban., Olt.) Pământ lăsat necultivat un an sau doi și care serveșt în acest timp ca pășune. 2. (Ban., Olt; cu sens colectiv) Resturi de fân care nu au fost mâncate de vite. 3. (Mold.; la plural obleaguri) Meleaguri, plaiuri, ținututi. Sursa: NicoletaMihai obleágă (-égi), s. f. – Țarină, țelină, pîrloagă. – Var. obleag. Sl. oblegati „a se culca”, din lešti, lega, cf. obloji (Cihac, II, 220; Conev 68). Sursa: DER (1958-1966) Link : obleagă |
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
|
||||