|
|
(3857) ponou1 (rom. polen) polen [imenica] ponou1 (mn. ponoave) [akc. ponou] (i. s.) — (bot.) (zast.) polen ∎ ponou ĭe pulbur galbin kare-l fak fluoriļi primovara, da albińiļi ăl adună đi mńare — polen je žuti prah koji prave cvetovi u proleće, a pčele ga sakupljaju za med [Por.] Etimologija: lat. pollen Grupa reči: Biljke [=365 pojmova] Reč zapisao: Durlić Mesto: Jasikovo Opština: Majdanpek Područje: 08 Munćani (Gornjopečani) IZ RUMUNSKIH REČNIKA: www.dexonline.ro I DRUGE NAUČNE LITERATURE POLÉN, polenuri, s. n. (Bot.) Pulbere, de obicei galbenă, constituită din grăun- cioare microscopice produse de anterele staminelor. – Din fr., lat. pollen, genn. Pollen. Sursa: DEX 09 (2009) Link : polen |
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
|
||||