|
|
(4384) sik (rom. sâc) čik sik! (uzv.) — čik! uzvik čikanja ∎ sik! sik! nu puoț să-m faś ńimik! — čik! čik! ne možeš mi ništa! ∎ sik dakă kućeḑ! — čik ako smeš! ∎ kopilu kare sikîĭe pi altu, dă ku pumnu-n pumn kînd ḑîśe „sik”, ș-așa đi dîdauorĭ — dete koje čika drugog, udara pesnicom o pesnicu kad kaže "čik", i tako dvaput [Por.] Etimologija: tur. syk „namučen” Grupa reči: Osećanje, mišljenje, narav, osobine i fiziologija čoveka [=474 pojma] Reč zapisao: Durlić Mesto: Rudna Glava Opština: Majdanpek Područje: 05 Munćani (Porečani) IZ RUMUNSKIH REČNIKA: www.dexonline.ro I DRUGE NAUČNE LITERATURE sâc ! int. bine ți-a făcut: sâc ! așa îți trebue; a da un sâc, a necăji pe cineva (repetând vorba sâc): trecuse râul și - i da cu sâc de dincolo după mal ISP. [Turc. SYK, necăjit]. sursa: Șăineanu, ed. VI (1929) Link : sâc |
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
|
||||