|
|
(5853) topit1 (rom. topit1) [imenica] topit (mn. topiturĭ) [akc. topit] (i. s.) — topljenje ∎ kînd va fi vrĭamĭa đi topit zapada, trăbe lumĭa sî sa pazaskă đi pouađe — kad bude vreme topljenja snega, ljudi treba da se čuvaju poplava ∎ nu s-a topit bun, trăbe măĭ un topit pă să sa ḑîkă kî ĭe topit kum trăbe — nije se dobro istopio, treba još jedno topljenje pa da se kaže da je istopljen kako valja [Por.] ∞ topi Grupa reči: Priroda uopšte; materijal; proces; svojstvo [=161 pojam] Reč zapisao: Durlić Mesto: Rudna Glava Opština: Majdanpek Područje: 05 Munćani (Porečani) IZ RUMUNSKIH REČNIKA: www.dexonline.ro I DRUGE NAUČNE LITERATURE TOPÍT1 s. n. Faptul de a (se) topi. 1. Topire (1). Pînze lucii de apă, strînse după topitul zăpezilor, se arată ca niște oglinzi. SADOVEANU, O. VII 338. 2. Topire (2). Cînepa se duce la topit, cu care se începe industria casnică a cînepii. PAMFILE, A. R. 174. Sursa: DLRLC (1955-1957) Link : topit |
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
|
||||