Narodna književnost Vlaha: kartica zapisa, obrađena: 15.06.2013.

KUM SVIĆI ARANŹELU A-NVAŢAT LUKRU

Kînd đemult Dumńeḑîu a trîmĭes pi Aranźelu dupa vrun uom, ĭel a mĭers pi drum, ş-a luvat lumĭa đi la kasă, đi la lukru, kare pi unđe ĭ-a gasît ... Numa vińe şă spuńe „Aĭde, pļakă!”

Aşa la gasît pi unu pănă sapă la vrun ĭaz đi apă.

Iĭ spuńe kă la trîmĭes Dumńeḑîu dupa ĭel, kî ĭ-a veńit vrĭamĭa luĭ sî trĭakă pi lumĭa alaltă.

Uomo-la sa ruagă đi ĭel să-l lasă să dogaćaskă ĭazu, sî nu ramînă a luĭ făr đi apă. Aranźelu ăl askultă, sa dă đ-oparće şî uĭtîndu-sa la ĭel kum sapă, aduarme.

Uomo-la a fuost ţapîn, iĭ pare rău sî muară, şî kînd priśiape kă Aranźelu a durmit, ĭel iĭ traźe ku sapa-n kap, ş-ăl labdă în ĭazo-la.

Dupa kîta vrĭame Aranźelu sa pumeńaşće, ş-aşa tuot frînt sa duśe la Dumńeḑîu.

— Śe ĭe ku ćińe, şî unđe uomo-la dupa kare ć-am trîmĭes? — ăl întrabă Dumńeḑîu.

Aranźelu iĭ spuńe kum ĭe trĭaba. Atunśa Dumńeḑîu ḑîśe:

— Vĭeḑ kî nuĭe ļesńe sî ĭaĭ uomu pănă ĭe ţapîn şî sînatuos! Numa đ-akuma înainće măĭ întîń să ći-nvîrśeşć o vrĭame pi lînga ĭel, să-ĭ daĭ kîći un buold în spaće, în pĭept, în burtă, în kap, sî kadă ĭel în pat, pă pĭe urmă sî vĭeḑ kum o să fiĭe ļesńe să pļaśe ĭel sîngur ku ćińe.

—

KAKO JE SVETI ARANĐEL NAUČIO ZANAT

Kada je nekada Bog slao svetog Aranđela po nekoga čoveka, on je išao putem, i uzimao je ljude od kuće, sa posla, kako je koga gde našao ... Samo dođe i kaže „Hajde, pođi!”

Tako je našao jednoga kako kopa jaz za vodu.

Kaže mu da ga je Bog poslao po njega, jer je došlo njegovo vreme da pređe u drugi svet.

Onaj čovek ga zamoli da ga pusti da dovrši jaz, da njegovi ne ostanu bez vode. Aranđel ga posluša, skloni se u stranu, i gledajući ga kako kopa, zaspi.

Onaj čovek je bio jak, žao mu je bilo da umre, pa kad je primetio da je Aranđel zaspao, on ga tresne motikom po glavi, i baci ga u onaj jaz.

Posle nekog vremena Arnađel se probudi, i onako sav slomljen ode kod Boga.

— Šta je s tobom, i gde onaj čovek po koga sam te poslao? — zapita ga Bog.

Aranđel mu kaže šta se desilo. Onda mu Bog kaže:

— Vidiš da nije lako da uzmeš čoveka dok je u snazi i dok je zdrav. Nego od sad na dalje prvo da se neko vreme okrećeš oko čoveka, da mu daš po neku ćušku u pleća, u grudi, u stomak, u glavu, da padne on u krevet, pa ćeš posle videti kako će biti lako da on sam pođe s tobom.