Narodna književnost Vlaha: kartica zapisa, obrađena: 26.05.2012.

LA RĂZORĬEĆE, PUĻEĆE!

A veńit vrĭamĭa sî sa mariće fata lu ţaru, şî s-adunat înpĭeţîtuori dîn tuaće părţîļi; baĭaţ miś, marĭ, slabĭ, graş, frumuoş, urîţ, saraś, gîzdoćiń; d-aĭ înbrakaţ dî ļikură ţuaļiļi pră ĭeĭ, pănă la aăĭa făra îzmĭańe, kare sînt zdrĭenţuruoş, gata ku pula guală! Fata pi tuoţ îĭ śarkă ku mulće drăkoviń, sî vadă kare dîn ĭeĭ ĭe măi vićaz, şî măĭ ikļan s-o-nsuare, kî ĭeal o sî fiĭe ţar dîpă śe va muri tatî-su. La urmă dîn tuoţ ramîn duoĭ: unu a fuost kopilu alu vrun împarat dîn ţara veśină, da lalalt un sarak, pîkurarĭ dî prî vro munće, tuot zdrĭanţuruos, ama k-un puluoń boznakît, kare s-a vaḑut kalumĭa pin rîzîļe-ļa dî pîntaluoń! Sa ginđaşće fata śe sî-ĭ mîńe sî fakă, dî sî sa vadă kare ĭe krĭeskut dă mîna-ĭeĭ, şî-ĭ dă-n gînd sî-ĭ pună să aļarźe prăsta vro ńivă, prăsta gîrńiśće pļină dă ţîporaźe, pă kare v-aźunźa măĭ întîń, aluĭ o să fiĭe.

S-a duk îĭ dăparće, la kuolţu alalt a gîrńiśći, şî kînd ĭa dă dîn palme, iĭ sa pun pră ăļergatură! Aļargă baĭaţ, aļargă ku tuata pućarĭa, numa pîrîĭe ţîporaźiļi supt tălpiļi luor! Kată ĭa dă pră skărîļi pră kare s-a suit să vadă măĭ bińe, ş-odată priśepe k-o să aźungă măĭ întîń kopilu lu împaratu!

Înfrikoşată, înśape să zbĭare dîn tuot glasu:

- La răzorĭeće, puļeće, kă će-ntrĭeku bańeće!

Razuor ĭe mižluoku luokuluĭ, unđe s-anprĭeună araturîļi kînd s-antuarśe plugu, ş-aśiĭa ĭe ĭarba măĭ mikă, şî măĭ ļesńe s-aļargă prîn ĭeal, dăkît prîn gîrńişće, pļină dî ţîporaźe!

—

NA RAZOR, KURATI!

Došlo je vreme da se uda careva kći, i skupili se prosci sa svih strana; momci mali, veliki, mršavi, debeli, lepi, ružni, siromašnii, bogati; od obučenih u gizdavo odelo koje je sijalo na njima, do odrpanaca bez gaća, dronjavih, gotovo gologuzih! Devojka ih je sve kušala sa raznim đavolijama, da vidi ko je od njih najspretniji i najmudriji da je oženi, jer će on biti car posle careve smrti. Na kraju su od svih ostala dvojica: jedan je bio sin nekog cara iz susednog carstva, a drugi je bio neki golja, pastir sa planine, sav dronjav, ali sa ogromnom kurčinom, koja se jasno videla kroz one dronjke od pantalona! Razmišlja devojka šta da ih tera da rade, da bi videla ko je doraso za njenu ruku, i doseti se da ih potera da se trkaju preko neke njive, preko strnjike pune bodljika, pa ko prvi stigne, njegova će biti.

Odu oni podalje, na drugi kraj strnjike, i kad ona lupne dlanovima, oni udare u trk. Trče momci, trče iz sve snage, samo pršte bodljike pod njihovim tabanima. Gleda ona sa stepeništa, na koje se bila popela da bolje vidi, i odjednom primeti da će prvi stići carev sin!

Uplašena, počne vikati na sav glas:

- Na razor, kurati, preteknu te bogati!

Razor je sredina njive, gde se spajaju brazde kad se obrće ralo, i tu je trava niža, i lakše se trči nego kroz strnjiku, punu bodljika!