Narodna književnost Vlaha: kartica zapisa, obrađena: 29.07.2012.

TOT NAT KU NAKAZU LUĬ

S-a dus uomu ku muĭarĭa la arat. Ară ĭel, ară, şî vińe dauńiļi la ĭel, ş-înśĭape sî bîzuană pi lînga kap. Ĭel ăl prinđe, îĭ bagă paĭu-n kur, şî-l slubuađe. Măĭ kîta vińe o śuară şî numa iĭ gîrîĭe pi aratură. Ĭel ĭa pişka, dă-n śuară ş-îĭ frînźe un piśuor. Măĭ amînat, ĭakîta, vińe şî ursu, şî traźe s-îĭ manînśe o vită. Uomu ăl prinđe, ăl baće bińe, ş-ăl prinđe-n źug, sî ară ku ĭel pănă la amńaḑîţ.

La amńaḑîţ slubuađe ursu, dă la vaś đi mînkare, şî şîađe sî prîndă ku muĭarĭa. Dupa śe a prînḑît bińe, sa puńe sî lukre lukru la muĭare.

S-adună žuavińi-ļa ļi triĭ, nîkažîće, stau măĭ đeparće şî sa tăĭnuĭe śe va puća să fiĭe aĭa.

Ursu ḑîśe: „Lasă s-îĭ fakă şî iĭ kum mĭ-a fakut miĭe!”

Śuara ḑîśe: „S-îĭ frîngă makra un piśuor, kum mĭ-a frînt mîĭe!”

Da dauńiļi ku paĭu-n kuru ḑîśe: „Nu ĭe aĭa, bre, śe ginđiţ vuoĭ! Nu veđet kum îĭ bagă paĭu-n kur ka şî miĭe?”

—

SVAKO SA SVOJOM MUKOM

Otišao čovek sa ženom na oranje. Ore on, ore, dođe obad i počne da mu zuji oko glave. On ga uhvati, nabije ga na slamku, i pusti. Malo potom dođe vrana i stade da grakće na oranici. On potegne pušku, opali, i slomi vrani jednu nogu. Nešto kasnije, evo ga, stiže i medved, i navali da mu pojede jednu kravu. Čovek ga uhvati, izmlati ga dobro i upregne u jaram, da s njim ore do podne.

U podne pusti medveda, baci kravama seno, i sedne da ruča sa ženom. Pošto se dobro najeo, priđe ženi i počne da joj radi posao.

Okupe se one tri namučene životinje, gledaju poizdalje i pitaju se šta li to može biti.

Medved veli: „Pusti neka je muču kao što je i mene!”

Vrana veli: „Nek i njoj polomi jednu nogu kao što je meni!”

A obad nabijen na onu slamku, veli: „Nije to, bre, što vi mislite! Zar ne vidite da joj nabija slamku u zadnjicu, isto kao meni?”