Lista zapisa koji sadrže reč: Majdanpek

Rb. Id. Vlaški Zapis
1 [181] A lupadat ļingura pi puod. (A murit, nu-ĭ măĭ trîabe.)
(Bacio kašiku na tavan. (Umro je, ne treba mu više.))    [Vidi]
2 [203] A murit kare ń-a faļit, da traĭaşće kar’ ńi puvestăşće.
(Umrli su oni što nas hvale, a žive oni što nas kude.)    [Vidi]
3 [950] AĐETU LA AŹUN LA BUFAŃ
(OBIČAJNI NA BADNJI DAN KOD BUFANA)
AĐETU LA AŹUN LA BUFAŃ

Koļindrĭețî avut bîće șurguĭaće, ș-a mĭers đarîndu la Rumîń đi la ușă la ușă, đi la kasă la kasă, la uńi luokurĭ sara, la alće pista ḑîuă, da la Bufań în Mîĭdan s-a kĭemat pițarăĭ, ș-a mĭers đimińața. Pițarăĭi a fuost profakuț, avut ļorfe-n tuaće fĭelurĭ, ș-a kîntat măĭ đi mulće uorĭ așa:

Buna ḑîua la Ažun,
Kî-ĭ măĭ bună la Kraśun!
Dăm kolaku șî kîrnatu,
Sî ma duk la altu.

Dakă ńima nu đeșkiđe ușa, pițarăĭi blastîmă:

Kîće kuĭe*) pi kasă,
Atîț kakăț pi masă!

*) Kășîļi lu Bufań a fost astrukaće ku șîndră, prinsă ku kuĭe la mulće lokurĭ.

OBIČAJNI NA BADNJI DAN KOD BUFANA U MajdanpekU

Kolindreci su imali šarene štapove i svuda su kod Vlaha išli od vrata do vrata, od kuće do kuće, negde uveče, negde preko dana, a kod Bufana u Majdanpeku zvali su se picareji i išli su ujutru. Picareji su bili preobučeni, lica su im bila prekrivena raznim maskama, a pevali su najčešće ovako:

Dobar dan na Badnji dan,
Al je bolji Božić-dan!
Daj kolač i kobasicu
Pa da odem kod drugoga!

Ako niko ne otvori vrata, picareji prokunu:
Koliko klinova*) na kući,
Toliko govana na sofri!*)

Bufanske kuće su bile pokrivene šindrom, koja je bila pričvršćena klinovima na mnogim mestima.    [Vidi]
4 [34] ALA KU URĬEKIĻI MARĬ
(ALA SA VELIKIM UŠIMA) (Tekst u obradi)   [Vidi]
5 [687] AĮ, AĮ, DUNĂRĮA
(HEJ, HEJ, DUNAVE) AĮ, AĮ, DUNĂRĮA

Baće śasu numa unu,
Audz, mucă, sună tunu.
Baće śasu numa do,
Vińe drenu după no.
A, a, Dunărá,
Să puńém podu pi a
Şî să trec la ţara ma!

Baće śasu numa tri,
Įe mă duc, mucă, la socri.
Baće śasu numa patru,
Mă duc catană la-mpăratu.
Baće śasu numa śinś,
Įe mă duc, mucă, dź-aiś.
A, a, Dunărá...

Baće śasu numa şasă,
Įe mă duc, mucă, dź-acasă.
Baće śasu numa şapće,
Įeu mă duc, mucă, dźiparće.
Baće śasu numa opt,
Įe mă duc, mucă, dźi tot.
A, a, Dunărá...

Baće śasu numa nǪă,
Să-mpărţîm Dúnăra-n dǪă !
A, a, Dunărá. . .

Maidan Pec (Majdan Pek).   [Vidi]
6 [991] Bĭa bĭeutură la prazńiku lu toĭa.
(Pije piće na tuđoj slavi.)    [Vidi]
7 [183] ĐARÎNDU ĬASTĂ NARUOḐ
(SVUDA IMA BUDALA) A veńit înpeţîtuorĭ la vro fată, sî sa mariće. Š-o mînă ta-su:
— Aĭ, duće-n podrum, să skuoţ rakiu đi bĭare.
S-a dus ĭa în podrum, şî nuĭe, nuĭe, nuĭe ... Mînă uomu pi muĭari-sa:
— Duće, bre, vĭeḑ śi ĭe ku fata-ĭa, śe nu măĭ vińe đin podrum?
Kînd sa duśe muĭarĭa, fata să plînźe.
— Pă, śe će plînź?
— Pă-ći, ĭo am să m-a marit, am sî fak un kopil, ar să-l kĭame Truţă, şî ĭel are sî muară.
Şî kînd auḑît mumî-sa aĭa, uđaşće şî ĭa ăn podrum, şî să plînźe şî ĭa, şă nuĭe ńişuna, nu să măĭ întoarśe. Să do duśe ăla, gazda, uomo-su, sî vadă śe ĭe ku ĭaļe. Kînd sa duśe-n podrum, pă, śi a fuost? Ĭeļe să plîng! Puvestăsk ĭeļe povastă: kă-će, aĭa, o să fakă un kopil, sî-l kĭame Truţă, şî ĭel are să muară, şî ĭeļe đ-aĭa sa plîng.
— Doamńe! — spuńe uomu, — Pļekaţ đ-aśia, kă ruşîńe! Nuşću ńiś da nu m-a ĭastă aşa naroḑ ka la mińe în kasă?
A pļekat ĭeļe, şî a trekut kîta vreame, ăla, uomu, sî ginđiaşće:
— Bre, aşća a nuroḑît?
Ĭa ĭel mînkare în trastă, s-duśe ĭel pin lume s-vadă dal m-a ĭastă naruoḑ, or numa la ĭel? Şî s-a dus ĭel ... dă pista vrunu la vro kasă, numa ĭasă ku postaoa: sî bagă înuntru, şî ĭasă afară, sî bagă înuntru, şî ĭasă ...
— Śe faś, bre, tu?
— Ăći, skuot ńegura đin koļibă!
— Bre, m-a ĭastă naruoḑ! ... Aĭ sî măĭ mĭerg ĭo kîta, sî văd dal măĭ vro fi vrunđeva?
Sî duśe la un luok, dă pista un uom: ĭ-a pus muĭera saĭkă în kap, să-nbraśe, ş-a luvat fundu đi ļiemn, ş-îl baće pi kap. Spuńe:
— Pî, śe faśeţ, bre, śikă?
— Ăće, ăl bat, sî fak gaură, sî trĭakă-n vaļe saĭka, kî n-are gaură, şî bat ku fundu s-fakă gaură!
— Aĭde ... ş-ăšća naruoḑ!
Mĭarźe ĭel şîmăĭ, daļe, dă pista unu, să uĭtă: atîrnat pîntaluońi, s-a uskat, spalat, atîrnat pi vro žîţa akolo, s-ă uskă, şî vrĭa sî-nbraśe pîntaluońi, ama săre-n sus đi sî tuńe-n pîntaluoń. Săre-n sus, şî kum săre, tot nu uspeşće.
— Śe făśeţ, bre, śkă?
— Pî, vrĭeu să-nbrak pîntaluońi!
— P-aşa-ĭ-nbraś?
— P-ăći, kum să-ĭ înbrak în alt fĭeļ?
Şî kînd sa-ntuarśe:
— Bree, mulţ naruoḑ pi lume, nuĭe numa la mińe, śkă!
Aşa aflat şî ĭel uteha!   [Vidi]
8 [988] Đi rău satuluĭ nu taĭ pula barbatuluĭ.
(Zbog seoskih intriga ne sečeš muževljev kurac.)    [Vidi]
9 [830] Điźaba ăĭ pe Dumńeḑău, kînd n-aĭ pe al tău.
(Badava imaš Boga kad nemaš svoga.)    [Vidi]
10 [685] KÎNĆIKU LU AǏDUK VǏELKU
(HAJDUK-VELJKOVA PESMA)

KÎNĆIKU LU AǏDUK VǏELKU
HAJDUK-VELJKOVA PESMA

05

10

15

20

25

30

35

40

45

50

55

Un kîntaş, un fluǐeraş,
Pi numiļi baş Arbaş
Pin Ńigoćin mǐerźa
Şî đin gură aşa vorbǐa:
— Ǐa skultaţî, mă, fraţîǐe,
Să va kînt o istoriǐe!
Frunḑă vǐarđe đi măļin,
Aǐduk Vǐelku-n Ńigoćin,
Aǐduk Vǐelku, uoţ bătrîn!
Mula-Paşa al đin Điǐ,
Albă karće-m skriǐa,
La Vǐelku o trîmeća,
Paşa al đin Viđin,
La Aǐduk Vǐelku-n Ńigoćin.
Karća albă, slovă ńagră,
La Aǐduk Vǐelku să mǐargă.
Kînd Vǐelku karća o primǐa,
Şî kînd karća mǐ-o śećǐa,
Veđa karća śe-ǐ skriǐa,
Sa bagă în kafeńa,
Şî rakiǐe ǐută bǐa!
Bǐa rakiǐa baş đa ǐută
Đe triǐ orǐ profakută,
Da Vǐelku o bǐa kam multă!
Abel Stana îl veđa,
Şî đin gură iǐ vorbǐa:
— Aǐduk-Vǐelku, ku rakiǐa tǐa,
Daduş Kraǐna tu pi ǐa!
Da Vǐelku kînd auḑa,
Śe la Stana mi-ǐ vorbǐa,
Rău mi sa mîńiǐa,
Şî đin gură îm zbǐera:
— Taś, Stano, ku vorba-ǐa,
Kă nu ǐe đirǐept aşa!
Kă-ǐ Kraǐna blăgovestuasă
Şî ǐa ǐastă tuat-anuastră!
Kapu dau, Kraǐna n-o dau!
Kapudau, Kraǐna n-o dau!
Kît ma vǐeḑ în piśuare,
Tu đe ńima nu će ćǐame!
Kă ǐe Vǐelku aǐduk bătrîn,
Şî đi Turśi mare pogîn!
Kapu dau, Kraǐna no dau!
Kapu dau, Kraǐna no dau!

Vuorba Vǐelku-m ispravǐa,
Sabǐa în mînă-m luva,
Đin kîrśmă afar-ǐeşa,
După Turśi mi sa luva!
Đi triǐ ḑîļe şî triǐ nuopţ
Taǐe Vǐelku Turśi tuoţ!
Da-ǐ kîţîva śa-u ramas
Fuźa ǐut şî sa zbǐera:
— Fuźiţ, fraţî şî fîrtaţî,
Kî-ǐ Aǐduk Vǐelku puǐ đi uoţ,
Ş-akuş ńe taǐe pi tuţ!

Jedan pevač i frulaš
Po imenu baš Arbaš
Negotinom je šetao
I ovako govorio:
— Poslušajte braćo draga
Da vam pevam istoriju!
* prevod u toku!
   [Vidi]
11 [702] Kînd o bag - baş mi drag, kînd o skot - nu măĭ pot!
(Kad ga stavim - lepo mi je, kad ga vadim - muka mi je!)    [Vidi]
12 [1018] La ĭel ĭe șî pîńa șî kuțîtu: kît vrĭa, atîta taĭe!
(Kod njega su i hleb i nož: koliko hoće, toliko seče.)    [Vidi]
13 [730] La păru labdat nu pļeka ku saku, numa ku pîzanarĭu.
(Kod hvaljene kruške ne idi sa džakom, nego sa džepom.)    [Vidi]
14 [35] Lukri, lukri ka furńika, da kînd muorĭ n-aĭ ńimika.
(Radiš, radiš poput mrava, a kad umreš - sve badava!)    [Vidi]
15 [168] Măĭ bun ku pula-n pizdă, đi kît ku sapa pi umăr.
(Bolje je s kurcem u pički, nego s motikom na ramenu.)    [Vidi]
16 [7] MÎNDRILOR, MÎNKAVAŞ GURA
(USTA BIH VAM, MOME, JEO)
MÎNDRILOR, MÎNKAVAŞ GURA
USTA BIH VAM, MOME, JEO

Mîndrilor, mînkavaş gura,
Nu la tuaće ka la una!
Đe va-ş mînka ĭeu la tuaće,
Vuoĭ đe vuoĭ va-ţ faśe muarće!

Vorbiță-va, mîndriluor,
Vorbiță-va vuoĭ đe vuoĭ, mă;
Or đi mĭerkurĭ, or đe žuoĭ,
Vińe naĭka pi la vuoĭ, mă.
Vińe naĭka pe la voĭ, mă.

Đe vo veńi măĭ đinoapće,
Ĭel va ĭubĭaşće pi toaće,
Đe vo veńi măĭ amînat,
Ĭel đi vruna s-a zuĭtat, mă!

Kăće mîndre a fuost în sat,
Tuaće naĭku ļ-a ţukat, măĭ.
Tuaće mîndre, ćińerĭaļe,
Mînkară viĭața mĭa, mă.
Usta bih vam, mome, jeo,
Ali ne svima kao jednoj!
Kad bih svima usta jeo,
Na smrt bih vas posvađao!

Među sobom govorite,
Same sebi red pravite;
U četvrtak ili petak,
Stiže bata u posetu.

Ako bude poranio,
Sve će redom da vas ljubi,
Ako bude odocnio,
Neku je zaboravio!

Kol’ko moma selo ima,
Sve je bata izljubio!
Sve te mlade lepotice
Život meni pojedoše!
   [Vidi]
17 [209] Muĭarĭa ći-ńakă într-o ļingură đi apă.
(Žena (može da) te udavi u kašici vode.)    [Vidi]
18 [948] Muĭarĭa mikă sa suĭe pi opinkă, șî dă gura făr’ đi frikă.
(Mala žena na opanak se penje, i ljubi bez straha!)    [Vidi]
19 [187] Nu şăḑ la masă să mînś, dakă iş satul.
(Ne sedaš za sto da jedeš, ako si sit.)    [Vidi]
20 [8] PADURE, SORO, PADURE
(ŠUMO, SESTRO, ŠUMICE)
PADURE, SORO, PADURE
ŠUMO, SESTRO, ŠUMICE

Padure, soro, padure, (2x)
Mîndru kînta^₁₎ kuku-n ćińe. (2x)

Kuku kînta sus pe krĭangă, (2x)
Ĭuo ku mîndra žos pe ĭarbă. (2x)

Kuku kînta sus pe față, (2x)
Ĭuo ku mîndra žos pe brață. (2x)
Šumo, sestro, šumice,
U tebi umilno pevaju ptice.

Kukavica peva na grani,
Ja sa dragom dole na travi.

Kukavica peva u prisoju,
Ja ležim i grlim dragu svoju.
   [Vidi]
21 [58] Şî minśuna ĭe vuorbă.
(I laž je reč.)    [Vidi]
22 [160] ŚE ARMĂ ĬE MĂĬ TARE?
(KOJE JE ORUŽJE NAJJAČE?)
ŚE ARMĂ ĬE MĂĬ TARE?

A mĭers triĭ drumaş nuapća pin padurĭe, unu ku puşka, unu ku sakurĭa, da a triĭļa ku mîńiļi guaļe.
— Fraţîĭe, — ḑîśe unu đin iĭ — śe faśem dakă sîare la nuoĭ Muma Paduri?
Aăla ku puşka spuńe:
— Ĭuo nu ma ćem, puşkă mi pļină!
— Ńiś ĭuo nu ma ćem, — spuńe aăla ku sakurĭa. — Sakurĭa mĭa ĭe mare şî askuţîtă!
— Da tu, fraćo? — ăl întrabă pi aăla ku mîńiļi guaļe.
— Ĭuo şî măĭ puţîn ma ćem, kî am pulă mare şî tare!
Iĭ askulta đin tufă Muma Paduri: śi ĭe puşkă şćiĭe, śi ĭe sakurĭe şćiĭe, ama đi pulă n-a măĭ auḑît păn’ atunśa.
Ĭut sa duśe la vro babă, ş-îĭ spuńe ś-auḑît în padurĭe.
— Şćiu — ḑîśe — śe armă ĭe puşka şî sakurĭa, ama nu şću śe armă tare va fi pula, đi drumaşo-la nu s-a ćiame đi mińe?
— E, tare arma ĭe pula! — spuńe baba. — Ăći, pi mińe ma lovit întra kraś kînd am avut şapćesprîaśe ań, şî ńiś akuma nu s-a vinđikat gaura!
—
KOJE JE ORUŽJE NAJJAČE?

Išla tri putnika noću kroz šumu, jedan sa puškom, drugi sa sekirom, a treći je bio goloruk.
— Braćo, — veli jedan od njih — šta ćemo činiti ako nas napadne Šumska Majka?
Onaj sa puškom veli:
— Ja se ne bojim, puška mi je puna!
— Ni ja se ne bojim, — kaže onaj sa sekirom. — Moja je sekira velika i oštra!
— A ti, pobratime? — pitaju onog golorukog.
— Ja se još manje bojim, jer imam kurac, velik i jak!
Sluša ih iz grma Šumska Majka: šta je puška zna, šta je sekira zna, ali za kurac dotad nije čula.
Brzo ode do neke babe, i kaže joj šta je čula u šumi.
— Znam — veli — kakvo je oružje puška i sekira, ali ne znam kakvo je to jako oružje kurac, kada se onaj putnik mene ne boji?
— E, jako je oružje kurac! — veli baba. — Evo, mene je ranio između nogu kad sam imala sedamnaest godina, pa ni dan-danas rupa nije zarasla.
   [Vidi]
23 [1014] ŚE ÎNSAMNĂ KRUŚA, OR POVASTA LU ŚERĬ?
(ŠTA OZNAČAVA KRST, ILI PRIČA O NEBU?)
ŚE ÎNSAMNĂ KRUŚA, OR POVASTA LU ŚERĬ?

Kruśa arată patru kuolțurĭ lu śerĭ, kare țîn patru înźirĭ în șîaļiļi luor, să nu kadă śerĭu pi lumĭe. Kînd îș faśe kruśe șî kînd postîașće, uomu dă pućarĭe la înźiri-ĭa, șî luor ĭe śerĭu ușuor đi țînut, da kînd uomu manînkă karńe, suduĭe, fură, minće or nu krĭađe-n dumńeḑîu, atunśa înźiri-ĭa slabĭesk șî śerĭu ļesńe puaće kađa pi lumĭe, kî ĭe fakut đi pĭatră grĭa. Kînd Svići Ļiĭa mînă kośiĭa luĭ pi śerĭ, đi supt ruoțîļi kośiĭi, pin petruańiļe-ļa săr skinćiĭi, șî lumĭa pi pomînt vĭađe kă sfulđiră, da kînd roțîļi totorosăsk, lumĭa auđe duraĭala.
—
ŠTA OZNAČAVA KRST, ILI PRIČA O NEBU?

Krst pokazuje četiri ugla neba, koje na svojim leđima drže četiri anđela, da nebo ne padne na ljude. Kad se krsti, i kad posti, čovek daje snagu tim anđelima, i njima je nebo lako za držanje, a kad čovek jede meso, psuje, krade, laže ili ne veruje u boga, onda ti anđeli slabe i nebo lako može pasti na ljude, jer je sačinjeno od teškog kamena. Kad Sveti Ilija tera svoje kočije preko neba, ispod točkova po tom kamenjaru izbijaju varnice, pa ljudi na zemlji vide da seva, a kad točkovi tandrču, ljudi čuju grmljavinu.
   [Vidi]
24 [537] Unđe bińe, nuĭe lok đe mińe, unđe rău - tot ĭeu.
(Gde je dobro, niko me ne prima, ge je zlo - samo mene ima.)    [Vidi]
25 [961] — Śi ĭe măĭ ĭut pi pomînt?
— Gîndu!
(— Šta je najbrže na svetu?
— Misao!)    [Vidi]
26 [960] — Unđe mižluoku pomîntuluĭ?
— Aśiĭa, unđe staĭ tu! Dakă nu krĭeḑ, masură!
(— Gde je središte zemlje?
— Tu, gde ti stojiš! Ako ne veruješ, meri!)    [Vidi]

aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź