VORBAR - REČNIK
(separat)

hală [akc. hală] (i. ž.) (ret.) ● v. ală [Por.] ♦ rum. hală

hat (mn. haturĭ) [akc. hat] (i. m.) — (folk.) konj, hat ∎ hatu tare ăl mîna, mjerźa hatu đe zbura șî la salkă ažunźa (đin đeskînćik) — hata jako teraše, hat mi prosto leteše i kod vrbe stizaše (iz bajalice) ♦ sin. kal, armasarĭ [Por.] ♦ rum. hat ♦ etim. < tur. at

hoĭ! (uzv.) — hoj! ∎ mînă buoĭ, șî zbĭară: „Hoĭ! Hoĭ”, rasună vaļa tuată — tera volove i viče: „Hoj! Hoj!”, odjekuje cela dolina [Por.] ♦ rum. hoi!