VORBAR - REČNIK
(separat)

ibomńiśi (ĭuo ibomńiśesk, ĭel ibomńiśașće) [akc. ibomńiśi] (gl.) — ljubavisati, švalerisati se ∎ puot a ibomńiśi numa doă insă đin kare makra una ĭe kăsătorită — mogu ljubavisati samo dve osobe od kojih je makar jedna u braku ♦ sin. dragostî, țîńa [Por.] ♦ rum. ibovnici

ibomńiśiĭe (mn. ibomńiśiĭ) [akc. ibomńiśiĭe] (i. ž.) — ljubavisanje, švaleracija ∎ uarkă batrînă, da nu sa lasă đi ibomńiśiĭe — matora drtina, ali švaleraciju ne ostavlja ∎ ibomńiśiĭa ĭe dragosta pitulată — švaleracija je tajna ljubav ♦ sin. fućeriĭe [Por.] ♦ rum. ibovnicire

ibuomńik (mn. ibuomńiś) [akc. ibuomńik] (i. m.) — ljubavnik ∎ muĭare frumuasă kare n-are ibuomńik ĭe ka buĭađa fara fluare — lepa žena koja nema ljubavnika je kao biljka bez cveta ♦ sin. draguț, futaș [Por.] ♦ rum. ibovnik ♦ etim. < slov. ljubavnik

ibuomńikă (mn. ibuomńiśe) [akc. ibuomńikă] (i. ž.) — ljubavnica ∎ tuot barbatu în ań sa labdă kă are or a avut o gramadă đi ibuomńiśe — svaki muškarac u godinama hvali se da ima ili da je imao gomilu ljubavnica ♦ sin. ĭubită, draguță [Por.] ♦ rum. ibovnică

iț (mn. ițurĭ) (i. s.) — cug; ubrzanje, brzina; bocka, bockanje ∎ fă fuoku, dăĭ iț la kazan să fĭarbă țuĭka măĭ ĭuta — pojačaj vatru, ubrzaj kazan da se rakija brže ispeče ∎ kînd vrunu la prazńik țîńe bardaku ku rakiĭe, șî puvestîașće, aĭ-lalalț zbĭară: „Lasî-će đi povĭeșć, numa dăĭ un iț, șî mînă bardaku-nainće!” — kada neko na slavi drži bardak sa rakijom, i priča, ostali mu dobacuju: „Mani se priča, nego cugni, i teraj bardak dalje!” ∎ la buou kare sa traźe ļenuos, iĭ daĭ un iț sî trîkńaskă, șî sî sa ĭuțîaskă — volu koji se lenjo vuče, udariš jednu bocku da se trgne i ubrza ∎ șporĭetu nu kuaśe, kă n-are iț bun — šporet ne peče dobro, jer nema dobar cug ♦ akcenat množine: ițurĭ [Por.]

iț1 (mn. iță, îțurĭ) (i. ž.) — (tehn.) nit, konac; žica pređe ∎ un laț, un uokĭ la iță lu razbuoĭ sa kĭamă iț — jedna omča, jedno okce na nitima razboja, zove se nit ∎ kînd sa nuvađiașća urḑala pin ițăļi lu razbuoĭ, sa ĭa kîći un iț ku źeĭśtu, ăĭ sa kaskă lațu, șî sa trĭaśe o žîță lu baćală pin ĭel — kad se navodi osnova kroz niti na razboju, uzme se prstom jedna nit, napravi se zev u omči, i kroz njega se provuče žica osnove ♦ akcenat množine: ițurĭ ♦ up. iță [Por.]

iță (mn. iță) [akc. iță] (i. ž.) — (tehn.) niti, deo tkačkog razboja ∎ iță sînt ață ļegaće în lață, kare sînt înșîraće pi doa bîće, bagaće pin kîpatîńiļi lu lață — niti su konci uvezani u omče, koje su nanizane na dva štapa, provučena kroz krajeve omči ∎ bîtu kare ĭe bagat đintr-o parće în lațu lu iță sa kĭamă fuśiĭu đi iță — štap koji se provlaći kroz jedan kraj omče na nitima, zove se nitnjača ∎ razbuoĭu puaće să aĭbă đi la doă pănă la șasă iță, număru luor mĭarźe dupa fĭeļu đi țasut — razboj moža da ima od dve do šest niti, njihov broj zavisi od vrste tkanja ∎ đi la fuśiu đisupra, ițăļi sînt ļegaće đi brîglarĭu lu iță, da đi la-l đi žuos sînt ļegaće ku talpițîļi — sa gornje nitnjače, niti su vezane za prečagu, a sa donje vezane su za potplace ∎ lukru lu iță a fuost kînd țîsatuarĭa kalkă pi talpiță să sa skimbĭe, șî sî fakă ruost la urḑală, đi sî puată să trĭakă sovĭeĭka pin ĭa — posao niti bio je da se smenjuju kad tkalja nagazi potplace, i da prave zev u osnovi, da bi mogla da prođe snovaljka kroz nju [Por.] ♦ rum. iţă ♦ etim. < lat. licia

Iginat [akc. Iginat] (i. m.) — (kal.) Ignjatijevdan, Tucindan ∎ Iginatu în vrĭamĭa nuastră kađe a duoĭļa ḑî dupa Anol Nou — Ignjatijev dan u naše vreme pada drugog dana Nove Godine ∎ la Iginat đi kînd lumĭa rumîńi taĭe puorku — na Ignjatijevdan od kad je sveta Vlasi kolju svinju ♦ var. Igńat (Tanda) [Por.] ♦ rum. Ignat ♦ etim. < slov. Ignatije

Igļika (mn. Igļiśe) [akc. Igļika] (i. ž.) — (antr.) Jaglika, žensko ime, floronim ∎ la nuoĭ ĭastă o muĭarĭe ku nume Igļika, dat dupa fluare igļiśauă; la karće ĭe skrisă Jaglika — kod nas ima jedna žena koja se zove Iglika, ime dato prema cvetu jaglike; kršteno ime joj je Jaglika [Por.]

igļiśauă (mn. igļiśiaļe) [akc. igļiśauă] (i. ž.) — (bot.) jaglika (Primula elatior Hill) ∎ igļiśaua dă primovara măĭ întîń — jaglika prva niče u proleće ∎ igļiśauă ĭe fluare frumuasă, șî dupa ĭa a dat șî numĭe pi la fĭaće, Igļika — jaglika je lep cvet, i po njoj su davali i imena devojčicama, Jaglika ♦ var. igļiśiauă [Por.] ♦ rum. aglică ♦ etim. < srb. jaglika; bug. aglika < tur. aklik

Igńat [akc. Igńat ] (i. m.) ● v. Iginat [Por.] ♦ rum. Ignat

iĭ (zam.) — oni ∎ iĭ nu-s rumîń đin parća nuastră, iĭ vorbĭesk alt graĭ, ama ĭară pućem ńi înțăļeźa — oni nisu Vlasi iz našeg kraja, oni govore drugo narečje, ali se opet možemo razumeti ∎ a mĭers ku iĭ la șkuală — išao je s njima u školu ∎ nu s-a ćemut đi iĭ ńiśkînd — nije se bojao njih nikada ∎ vĭeḑ đi iĭ, kă iĭ sînt miś — pazi na njih, jer su oni mali ∎ đi iĭ ļi drag lu toț — njih svi vole ♦ var. ĭeĭ ♦ up. ĭaļe (ž.r.) — one [Por.] ♦ rum. ei

ikļan (ikļană) (mn. ikļeń, ikļańe) [akc. ikļan] (prid.) — mudar, bistar; promućuran ∎ uom ikļan pazĭașće bińe śe vorbĭașće — mudar čovek pazi dobro šta govori [GPek] ♦ rum. viclean ♦ etim. < mađ. hitlen

ikńet (mn. ikńeturĭ) [akc. ikńet] (i. s.) — dahtanje ∎ la ḑîkatuarĭe pļină đi uoĭ, s-auđe numa ikńetu uoiluor — na plandištu punom ovaca, čuje se samo ovče dahtanje ♦ var. ikńală [Por.] ♦ rum. icnet

ikńi (ĭuo ikńesk, ĭel ikńașće) [akc. ikńi] (gl.) — dahtati ∎ uoĭļi ikńesk kînd ĭe mare zîpușală — ovce dahću kad je velika vrućina ♦ sin. gîfai [Por.] ♦ rum. icni ♦ etim. < bug. iknah

iļiļak (mn. iļiļaś) [akc. iļiļak] (i. m.) — ① (bot.) jorgovan (Syringa) ∎ muĭerļi s-a dus să kuļagă iļiļak — žene su otišle da beru jorgovan ② (ornit.) slepi miš (Plecotus auritus, Nyctalus noctula) ∎ kopiĭi s-a dus în pĭeșćiră, să prindă iļiļaś — deca su otišla u pećinu, da hvataju slepe miševe [Por.] up. pîtpalak ♦ rum. liliac ♦ etim. < tur. leylâk

ima (ĭuo im, ĭel imă) [akc. ima] (gl. p. ref.) — prljati ∎ ļ-a spus parințî să nu sa ime, iĭ s-a imat ka puorśi, numa ĭuo m-am pazît să nu ma im — rekli im roditelji da se ne prljaju, oni se isprljali kao svinje, samo sam se ja čuvao da se ne isprljam ♦ sin. morśiļi [Por.] ♦ rum. ima

imală (mn. imălurĭ) [akc. imală] (i. ž.) — blato; prljavština; nečistoća ∎ a trekut pin morśilă, ș-a tunat în kasă ku imală pi opinś — prošao je kroz kaljugu, i ušao u kuću sa blatom na opankama ∎ țuaļiļi lukratuare sa spală đi sî sa dubuare imala đi pi ĭaļe — radna odeća se pere da bi se skinula prljavština sa njih ♦ sin. morśilă [Por.] ♦ rum. imală

imańe (mn. imăń) [akc. imańe] (i. ž.) — posed, imovina ∎ imańa lu un stapîn kuprinđe tuota averĭa aluĭ la kare ĭel plaćașće porĭezu — imovina jednog domaćina obuhvata sav njegov posed na koji on plaća porez ♦ sin. averĭe, moșîĭa [Por.] ♦ rum. avere ♦ etim. < srp. имање

imitra [akc. imitra] (pril.) ● var. aĭmintrĭa

imuos (imuosă) (mn. imuoș, imuasă) [akc. imuos] (prid.) — prljav; blatnjav ∎ apa nuĭe skumpă, șă n-ar trăbuĭa ńima să ĭasă imuos în lume — voda nije skupa, i ne bi trebalo niko da izlazi prljav među ljude ♦ var. imat [Por.] ♦ rum. imos ♦ etim. < lat. limosus

in (mn. inurĭ) (i. s.) — (bot.) lan (Linum usitatissimum) ∎ đin in s-a țasut pînḑă đi kimĭeș — od lana se tkalo platno za košulje ∎ pînḑă đi in ĭe mult măĭ muaļe đikît a đi kîńipă — laneno platno je mnogo mekše od konopljinog ♦ up. kîńipă [Por.] ♦ rum. in ♦ etim. < lat. linum

insă (mn. inș) [akc. insă] (i. s.) — osoba, čovek ili žena ∎ a trĭekut pi drum o insă ńikunoskută — prošla je putem jedna nepoznata osoba ∎ a veńit ńișći inș đi la vaļe, nu sa batură la nuoĭ, numa spusîră kî sînt ńigustuorĭ kare sa duk vrunđiva la bîlś — došli su neki ljudi sa istoka, nisu navraćali kod nas, samo rekoše da su trgovci koji putuju nekuda na vašar ∎ đi insă muĭerĭaskă, șî kănd ĭe una, șî kînd sînt măĭ mulće, tot una sa ḑîśe - insă: vaḑuĭ o insă muĭerĭaskă, vaḑuĭ o gramadă đi insă muĭerĭeșć — za žensku osobu, i kad je jedna, i kad ih je više, isto se kaže - insa: video sam jednu žensku osobu (o insă, video sam gomilu ženskih osoba (o gramadă đi insă) [Por.] ♦ rum. ins ♦ etim. < lat. ipsus (= ipse)

ińel (mn. ińaļe) [akc. ińel] (i. s.) — prsten ∎ ińel đi aur — prsten od zlata ∎ ińel đi arźint — prsten od srebra ∎ ińel ku pĭatră skumpă — prsten sa dragim kamenom [Por.] ♦ rum. inel ♦ etim. < lat. anellus

ińelarĭ (mn. ińelarĭe) (i. m.) — (anat.) prstenjak ∎ ińelarĭu ĭe źeĭśt la mînă la kare sa puartă îńelu — prstenjak je prst na rucina kome se nosi prsten [Por.]

ińeluș (mn. ińelușă) [akc. ińeluș] (i. s.) — (dem.) prstenčić ∎ a kumparat la bîlś đi la sarafĭ un ińeluș ĭepćin, la dat la fećiță să-l pună la źeĭśtu papușî — kupio na vašarau od prstendžija jeftin prstenčić, i dao ga kćerkici da ga stavi svojoj lutkici na prst ♦ var. ińeluț [Por.] ♦ rum. ineluș

ińiĭe [akc. ińiĭe] (i. ž.) — inje ∎ kînd ĭe źer slab, sa prinđe pră apă numa kîta ińiĭe, ka arćiĭa dă supțire — kad je slab mraz, nahvata se na vodi samo malo inja, tanko ko papir [Mlava] ♦ rum. inie ♦ etim. < slov. inije; srb. inje

ińiĭe [akc. ińiĭe] (i. ž.) — inje ∎ kînd ĭe źer slab, sa prinđe pră pomînt numa kîta ińiĭe, ka arćiĭa dă supțîre — kad je slab mraz, nahvata se na zemlji samo malo inja, tanko ko papir ♦ up. brumă [Mlava] ♦ rum. inie ♦ etim. < slov. inije; srb. inje

iriĭan (i. m.) — (bot.) ren (Armoracia rusticana) ∎ la Rumîńi nuoștri, irĭanu ĭe buruĭană đin građină — kod naših Vlaha, ren je baštenska biljka ∎ la iriĭan sa manînkă numa rîdaśina — od rena se jede samo koren ∎ iriĭanu sa manînkă numa să đișkidă pofta — ren se jede samo da otvori apetit ∎ iriĭanu ĭe ĭuće, șă ĭuțala luĭ dă pi nas — ren je ljut, i njegova ljutina izbija na nos [Por.] ♦ etim. < stsl. hrĕnŭ

irikuob (mn. irikuobĭ) [akc. irikuob] (i. m.) — (ornit.) kobac (Falco subbuteo) ∎ pasîrĭe kare in alće părț sa kĭamă arĭaće or uļ gainarĭ, în Sîgă sa kĭamă irikuob — ptica koja se u drugim krajevima zove arjaće ili ulj gainar, i Sigama se zove irikob ∎ irikuob ĭe kîta măĭ mare dă kît śoara, șî sa arańiașće ku păsîrĭ miś, ku șopîrļe șî șărpĭ, da fură șî puĭ dă gaiń dîn avļiĭa kășî — kobac je malo veći od vrane, a hrani se mali pticama, gušterima i zmijama, a krade i piliće kokošaka iz kućnog dvorišta ♦ sin. arîăț [Crn.] [Kmp.] ♦ sin. uļ gainarĭ [Por.]

iriuș [akc. iriuș] (i. m.) ● v. ariuș [Por.]

iroplan [akc. iroplan] (i. m.) ● v. ăroplan [Por.] ♦ rum. aeroplan

isă (mn. isurĭ) [akc. isă] (i. ž.) — (izob.) zort, frka, stiska; žurba ∎ sî-ĭ măĭ dăm o isă, pă sî ńi duśem la ođină — da udarimo još jedan zort, pa da odemo na odmor ♦ sin. vrau, iț [Por.] ♦ rum. isa ♦ etim. < Ngrč. ísa

Isîkovĭan (mn. Isîkovĭeń) [akc. Isîkovĭan] (i. m.) — Jasikovljanin, stanovnik sela Jasikovo u opštini Majdanpek ∎ m-am kunoskut ku un Isîkovĭan ćinîr pi vuoz đi Măĭdan — upoznao sam jednog mladog Jasikovljanina u vozu za Majdanpek ∎ Isîkovĭană — Jasikovljanka ∎ am nuoră Isîkovĭană — imam snajku Jasikovljanku ♦ var. inov. Ĭesîkovĭan [GPek]

Isîkuva [akc. Isîkuva] (i. ž.) — (ojk.) Jasikovo, vlaško selo u oštini Majdanpek ∎ Isîkuva ĭe sat răsfirat — Jasikovo je raštrkano selo ∎ la popiso-l đi la urmă (în anu 2011), satu avut 582 đi inș, đin iĭ sîrbĭ 185, da rumîń 363, 34 đi inș n-a spus śe sînt — na zadnjem popisu (2011 godine) selo je imalo 582 stanovnika, 185 Srba i 363 Vlaha; 34 lica se nije izjasnilo šta su ∎ satu ĭe raspînćiku drumuluĭ đi la Măĭdan la Vlauļa, șî đi Lazńița în Omuoļ — selo je raskršće puteva od Majdanpeka za Vlaole, i Laznicu u Homolju ∎ numiļi satuluĭ ĭe srbĭesk, dat dupa ļiemn „ĭasika”, pu rumîńașće „pluop trămuratuorĭ” — ime sela je srpsko, dato prema drvetu „jasika”, na vlaškom „plop tremurator” ♦ var. inov. Ĭesîkova [GPek] ♦ etim. < srb. Jasika

iskaļi (ĭuo ma iskaļiesk, ĭel sa iskaļiașće) [akc. iskaļi] (gl. p. ref.) — (zast.) potpisati, pismeno potvrditi ♦ var. skr. skaļi ∎ nu șću sî skriu, șî m-am skaļit ku źeĭśtu — ne znam da pišem, pa sam se potpisao prstom ∎ nu iskaļi fiĭe-śe pănă nu śećieșć bińe śi ĭe — ne potpisuj ništa, dok dobro ne pročitaš šta je ∎ l-a prins đi martur, ama ĭel a spus kă nu iskaļiașće ńimika la fața luokuluĭ, pănă nu ažung źindari — uzeo ga je za svedoka, ali on je rekao da ne potpisuje ništa na licu mesta, dok ne stignu žandari ∎ vuorba „iskaļi” șî đe mult a fuost rară, kă aĭ batrîń ńiś n-avut multă trĭabă ku skripsuoriļi — reč „potpisati” je i ranije bila retka, jer stari nisu ni imali mnogo posla sa pisanijama [Por.] ♦ rum. iscăli ♦ etim. < slov. iskaljati, iskalu

iskaļit1 (mn. iskaļiturĭ) [akc. iskaļit] (i. s.) — (zast.) potpisivanje, overavanje ∎ dupa rat, adunat părtizańi găzdoćińiļi la un luok, șî ĭ-a mînat gramadă la iskaļit să tuńe-n kolkuoz — posle rata, pokupili partizani gazde na jedno mesto, pa ih terali na kolektivno potpisivanje ulaska u zadrugu ∎ moșu Pau nu s-a dus la iskaļito-la, ș-a fuost o lună đi ḑîļe la-nkisuare — čiča Pau nije otišao na to potpisivanje, pa je bio mesec dana u zatvoru [Por.] ♦ rum. iscălit

iskaļit2 (iskaļită) (mn. iskaļiț, iskaļiće) [akc. iskaļit] (prid.) — (zast.) potpisan, overen ∎ kînd ĭ-a fakut đirĭept pi moșîĭe, tatî-su a fuost tare bolnau, șî nu ĭ-a lasat ńiś o arćiĭe iskaļită ku mîna luĭ — kada mu je zaveštao imanje, otac je bio teško bolestan, pa mu nije ostavio nikakav papir potpisan sopstvenom rukom ∎ tuată arćiĭa đi la țară trabe să fiĭe iskaļită — svaki papir od države treba da bude overen ♦ supr. ńiiskaļit [Por.] ♦ rum. iscălit

iskaļitură (mn. iskaļiturĭ) [akc. iskaļitură] (i. ž.) — (zast.) potpis, overa ∎ ĭ-a dus o rașăńe fara iskaļitură, șî ĭel n-a vrut s-o primĭaskă — doneli mu rešenje bez potpisa, i on nije hteo da ga primi [Por.] ♦ rum. iscălitură

ispravi (ĭuo ispravĭesk, ĭel ispravĭașće) [akc. ispravi] (gl. p. ref.) — završiti, svršiti neku radnju ∎ vin, kum ispravĭesk ku lukru — dolazim, čim završim sa poslom ∎ am ispravit lukru, akuma uđinăm — završili smo posao, sada odmaramo ♦ sin. gaći [Por.] ♦ rum. isprăvi ♦ etim. < slov. ispraviti

ispravit (ispravită) (mn. ispraviț, ispraviće) [akc. ispravit] (prid.) — (za posao) završen, svršen, okončan ∎ lukru înga nuĭe ispravit, da îĭ s-a dus la kasă — posao još nije završen, a oni su otišli kući ∎ kusîtura ispravită, a ramas numa bumbi sî sa prindă — šivenje je završeno, ostala su samo dugmad da se prišiju ∎ (izr.) a ispravit griža — prebrinuo brigu ♦ sin. gaćit, sfîrșît [Por.] ♦ rum. isprăvit

iś (pril.) ● v. aiś [Buf.]

ivenk (mn. ivenkurĭ) [akc. ivenk] (i. s.) — (bot.) evenjka, venjka ∎ ivenk sa kĭamă krĭenguța đi viĭe ku doĭ-triĭ strugurĭ, taĭată đin bușćan șî atîrnată supt strĭeșînă sî sa ușće đi ĭarnă — evenjka je grančica sa dva-tri grozda, odsečena iz čokota i stavljena pod strehu da se suši za zimu [Por.] ♦ dij. sin. vîzlă [Tim.] ♦ etim. < srb. evenk < tur. evenh

izafla [akc. izafla] (gl.) ● v. afla [Por.]

izbiś [akc. izbiś] (i. s.) ● v. biś [Por.]

izbînđi (ĭuo izbînđesk, ĭel izbînđașće) [akc. izbînđi] (gl.) — izbiti, ispasti; nalikovati ∎ kopilo-sta a izbînđit la dĭedî-su înpiśuare — ovo dete je ispalo nalik na rođenog dedu ∎ veńiĭ ku ińima pļină, kă tuot a izbînđit ka-n vis — dođoh punog srca, jer je sve ispalo kao u snu ♦ var. izbinđi [Por.] ♦ rum. izbândi ♦ etim. < slov. изƃыти

izdat (mn. izdaće) (i. s.) — (med.) izdat, infarkt ∎ izdatu ĭe buala ińimi, kînd pi uom ăl lovĭașče-n pĭept, șî ĭel krapă đintr-odată — izdat je bolest srca, kad čoveka cepne u grudima, i on umre naprasno ∎ đeskînćiku đi izdat înśape ku „fuź izdaće, blîstamaće” — bajalica od izdata počinje sa „bež izdate prokleti” [Por.] ♦ etim. < srb. izdat

izgori (ĭuo izgorĭesk, ĭel izgorĭașće) [akc. izgori] (gl. p. ref.) — (zast.) (o semenju) upaliti se ∎ kînd marunțîșu sa săśiră ńidokuopt, or sa puńe în ambarĭ uđiluos, buobiļi izgorĭesk — kad se žitarice požanju nedozrele, ili se u ambar stave vlažne, zrnevlje se upali ♦ sin. aprinđe [Por.] ♦ rum. izgorî ♦ etim. < slov. izgorĕti

izlaz (mn. izlazurĭ) [akc. izlaz] (i. s.) — ispaša, popaša; pašnjak; izlaz za stoku ∎ izlaz ĭe luok unđe pask vićiļi — ispaša je mesto gde pase stoka ∎ rumîńi aĭ batrîń kînd sa kăsătorit aiśa, s-a uĭtat să fiĭe apa apruape, șă să fiĭe đestul izlaz đi viće — kad su se stari Vlasi naseljavali ovde, gledaliu su da bude voda blizu, i da bude dovljno ispaše za stoku ♦ sin. pașćuńe [Por.] ♦ rum. izlaz ♦ etim. < srb. izlaz

izlik (mn. izliś) [akc. izlik] (i. m.) — luk na zgradi, arkada ∎ găžđiļi pin saće avut kăș ku ćindă ku izliśe — bogataši po selima imali su kuće sa tremom sa arkadama ♦ sin. ark, svuod [Por.]

izmĭană (mn. izmĭańe) [akc. izmĭană] (i. ž.) — gaće ∎ Rumîńi saćańi aĭ batrîń, ka șî Sîrbi sažańi đin vrĭamĭa-ĭa, n-a purtat izmĭańe, ńiś uamińi, ńiś muĭeriļi — stari Vlasi seljaci, kao i Srbi seljaci toga vremena, nisu nosili gaće, ni muškarci, ni žene [Por.] ♦ rum. izmană ♦ etim. < bug. izmeni

izvuon (mn. izvuańe) [akc. izvuon] (i. s.) — zvono ∎ izvuon ĭe kluopît đi aramă, kare sa atîrnă la viće la gît — zvono je mesingana klepetuša, koja se kači stoci oko vrata ∎ izvuonu ĭe đi aramă, da kluopîtu đi fĭer — zvono je od mesinga, a klepetuša od gvožda ♦ up. kluopît [Por.] ♦ dij. sin. tuś (Manastirica, Ključ) [Pad.] ♦ rum. izvon ♦ etim. < srb. zvono

ișîtoare (mn. ișîtorĭ) [akc. ișîtoare] (i. ž.) — klozet ∎ ișîtoarĭa a fuost afară, aproape đi kasă — klozet je bio napolju, u blizini kuće ♦ sin. kăkaĭnă (Kladušnica) [Dun.] ♦ rum. ieșitoare