| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
BLIZNAK (464 st.), stočarsko-ratarsko (42,7% agrarnog st.) seosko naselje razbijenog tipa, na (380 m) dolinskim stranama Bliznačke reke, u južnom delu venca Gornjačkih planina, 33,5 km JZ od Žagubice. Površina atara iznosi 2.041 ha. U XIX i početkom XX v. ima znatnu demografsku veličinu (1830. - 16 domova, a 1910. - 774 žitelja). St. je srpsko (slavi Sv. Jovana Krstitelja, Ivanjdan i dr.; preslave Spasovdan i Sv. Ilija). Posle II svetskog rata, izuzev perioda neposredno po završetku rata, beleži negativan demografski razvoj (1948. - 721, 1953. - 747, 1961. - 693 žitelja itd.). Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,3 (1961) do 0,9 (1991). Pravoslavni hram Sv. apostola i jevanđeliste Marka (1 km istočno od sela), čiji dan je i crkvena slava, podignut je 1940, a parohijski dom 1987. god. Vodosnabdevanje je kolekgivno (47,3% domaćinstava) i individualno (sopstveni vodovodi - 14,5%, kopani bunari - 9,2% i dr.). Ima četvororazrednu OŠ, MK, ovčarsku farmu Zemljoradničke zadruge "Izvor" iz Žagubice, prodavnicu mešovite robe i dr. Mnogi meštani ekonomsku egzistenciju ostvaruju u rudniku mrkog uglja "Jasenovac" u Krepoljinu. • Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Bliznak |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
S T A T I S T I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
G E O G R A F I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
LEGENDA: = vlaško = Vlasi i povlašeni Srbi = mešovito = romska mahala = bajaško (Romi) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1) Prvi popis u Srbiji u kome se beleže Vlasi kao posebna etnička kategorija sproveden je 1850. godine. Broj njihovih "kuća" i "duša" obradio je i objavio Jovan Gavrilović, vidi Гласник Друштва србске словесности, св. 4, Београд, 1852 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2) Broj Vlaha na popisu iz 1866. obradio i objavio statističar Vladiomir Jakšić, u delu: В. Якшич, О племенном составе населенiя в Княжестве сербском, Типографiя Майкова, С. Петербург, 1872 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3) Od Berlinskog kongresa (1878. g.) do kraja II sv. rata, sve administracije Srbije, Kraljevine SHS i Jugoslavije, smatrale su Vlahe Rumunima, i tako su ih tretirale u svojim zvaničnim državnim popisima! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Broj pogleda : 633 |
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
|
||||