| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
BATINAC (1.267 st.), ratarsko-stočarsko (48% agrarnog st.) seosko naselje zbijenog tipa, na stranama Batinačkog potoka, leve pritoke Ravanice, 4 km istočno od auto-puta Beograd-Niš, 5 km istočno od Ćuprije. Površina atara iznosi 1.263 ha. Staro ime sela - Blatinac, koje vodi poreklo od prvobitne lokacije na Zmiću, pored močvare: vremenom je modifikovano u sadašnje. Prostire se u visinskom pojasu 160-200 m. Spada u stara sela. Pouzdano se zna da je lokacija Zmić nastanjena još pre Kosovskog boja: u XIII v. God. 1884. broji 59 kuća i 353 duše: a 1921. 145 domova i 725 žitelja. St. je srpsko (slavi Sv. Nikolu, Petkovicu, Sv. aphanđela Mihaila i dr.; seoska slava prvi četvrtak posle Uskrsa), poreklom sa Karpata (doseljeni kao stočari). Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0:4 (1961) do 1,2(1991). Električno osvetljenje dobija 1953: telefonske veze 1985: a vodosnabdevanje je raznovrsno (sopstveni vodovodi - 66,2% domaćinstava: kopani bunari: javni vodovod - 1,8% i dr.). Ima četvororazrednu OŠ, spomenik borcima palim u I i II svetskom ratu: zdravstvenu ambulantu, strugaru, mlekaru, mlin, pekaru, mesaru i dr. Glavni tržišni proizvodi su kukuruz, pšenica, ječam i detelina. • Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Batinac |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
S T A T I S T I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
G E O G R A F I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
LEGENDA: = vlaško = Vlasi i povlašeni Srbi = mešovito = romska mahala = bajaško (Romi) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1) Prvi popis u Srbiji u kome se beleže Vlasi kao posebna etnička kategorija sproveden je 1850. godine. Broj njihovih "kuća" i "duša" obradio je i objavio Jovan Gavrilović, vidi Гласник Друштва србске словесности, св. 4, Београд, 1852 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2) Broj Vlaha na popisu iz 1866. obradio i objavio statističar Vladiomir Jakšić, u delu: В. Якшич, О племенном составе населенiя в Княжестве сербском, Типографiя Майкова, С. Петербург, 1872 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3) Od Berlinskog kongresa (1878. g.) do kraja II sv. rata, sve administracije Srbije, Kraljevine SHS i Jugoslavije, smatrale su Vlahe Rumunima, i tako su ih tretirale u svojim zvaničnim državnim popisima! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Broj pogleda : 708 |
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
|
||||