SUBOTICA (1.256 st.), ratarsko-stočarsko (44,4% atrarnog st.) seosko naselje zbijenog tipa, na (138 m) stranama Branevačkog potoka, desne pritoke Resave, s obe strane lokalnog puta ka Sedlaru, Svilajncu i Roandi, 16 km JI od Svilajnca. Površina atara iznosi 1.303 ha, a naselja 150 ha. Podeljena je na dva "kraja", Gornji i Donji. Spada u stara naselja. U XIV i XV v. predstavlja glavno naselje Resave. Staro srpsko selo, po predanju raseljeno je prvih decenija XVIII v., pa odmah naseljeno Rumunima (većinom "Srbi, pa se docnije porumunili") iz susednog Buljana (tada posebno naselje u sadašnjem ataru S., pa kasnije raseljeno). Kroz istoriju beleži različitu naseljenost (1819. - 52 kuće i 56 poreskih glava, 1870. - 147 poreskih glava, 1921. - 225 domova i 1.165 žitelja itd.). St. je pravoslavno (slavi Đurđevdan, Petkovicu, Miholjdan, Sv. Vračeve, Sv. Aranđela, Sv. Nikolu i dr.; seoska slava Beli četvrtak) - vlaško i srpskog preseljeno iz Buljana (starinom iz Erdelja) u vreme obnavljanja sela, i doseljeno iz Homolja, okoline Požarevcag Vranja, sa Kosova i dr. Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,3 (1961) do 0,9 (1991). Struju dobija 1953, a vodosnabdevanje je individualno (sopstveni vodovodi - 63,3% domaćinstava, kopani bunari - 30,5%, bušeni bunari - 4,7% i dr.). Ima knjižnicu u sastavu Resavske biblioteke iz Svilajnca, MZ, MK, poštu i dr.
• Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića
Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Subotica
|
