| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
KLADUROVO (796 st.), ratarsko (55°o agrarnog st.), ranije stočarsko, seosko naselje zbijenog tipa, na (252 m) obalama Kladurovskog potoka (Krške reke), desne pritoke Vitovnice, 15 km CI od Petrovca. Površina atara iznosi 2.251 ha. U ataru se nalaze tri veća izvora: Bigar, Orešac i izvor u Braniku (na levoj strani Melničke reke). Ovalnog je oblika. Objedinjuje šest "krajeva" (Gršljena, Kladurovo selo, Krška reka, Lazarević, Orešac i Pulanji). Pod imenom Kladorub pominje se 1428/29. u povelji despota Đurđa Brankovića, a pod sadašnjim 1820. (45 kuća) i kasnije (1859. - 116 kuća, 1910. - 1.230 žitelja itd.). St. je vlaško (slavi Sv. Nikolu, Mitrovdan, Sv. Jovana, Sv. Aranđela, Petkovicu, Veliku Gospojinu i Cv. Alimpcja; zavetine Spasovdan i Sv. Ilija), starinačko i doseljeno iz Crne Reke, Erdelja, Banata i Homolja. Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,6 (1961) do 1,4 (1991). Električno osvetljenje dobija 1964, asfaltni put krajem 80-ih god. XX v., telefonske veze 1991, a vodom se snabdeva uglavnom iz kopanih bunara. Ima četvororazrednu OŠ (počela sa radom 1868), dom kulture i dr. U ataru ima kamenog uglja paleozojske starosti, koji se sa manjim prekidima eksploatisao od 1871. do 1965. god. • Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Kladurovo |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
S T A T I S T I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
G E O G R A F I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
LEGENDA: = vlaško = Vlasi i povlašeni Srbi = mešovito = romska mahala = bajaško (Romi) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1) Prvi popis u Srbiji u kome se beleže Vlasi kao posebna etnička kategorija sproveden je 1850. godine. Broj njihovih "kuća" i "duša" obradio je i objavio Jovan Gavrilović, vidi Гласник Друштва србске словесности, св. 4, Београд, 1852 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2) Broj Vlaha na popisu iz 1866. obradio i objavio statističar Vladiomir Jakšić, u delu: В. Якшич, О племенном составе населенiя в Княжестве сербском, Типографiя Майкова, С. Петербург, 1872 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3) Od Berlinskog kongresa (1878. g.) do kraja II sv. rata, sve administracije Srbije, Kraljevine SHS i Jugoslavije, smatrale su Vlahe Rumunima, i tako su ih tretirale u svojim zvaničnim državnim popisima! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
x u rubrikama popisa iz 2011. godine o značava mesta u kojima je broj popisanih lica bio manji od 3 (Strategija, p. 19) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Broj pogleda : 1047 |
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
|
||||